firarım ben

• dinlediğimde nostalji rüzgarına kapılıp kendimi unuttuğum güzel sibel alaş şarkısı. bir anda 16-17 sene öncesine ışınlandım, böyle güzel aydınlık bir yaz geldi gözümün önüne. sonra hatırladım. o yaz dedemin köydeki evinde kalıyorduk, ben bir başıma bahçede dolanır, oraya buraya tırmanır dururken sürekli bu şarkının nakaratını söylüyordum. hafıza enteresan bir şey, sadece hatırlamakla kalmıyorsun o yaşın heyecanını, umutlarını, hayallerini bire bir yaşıyorsun zaman yolculuğu yapmışçasına. bir kaç dakikalığına 14 yaşında oldum, önümde uzun ve olasılıklarla dolu bir hayat vardı, kuş gibi hafif ve umutla doluydum. sonra şarkı bitti ve ben 16 senenin yükünü sırtlandım tekrar.