ayakta kalmış otobüs teyzesi siniri

• bir de bu teyzelerin yancıları vardır, yaklaşık olarak aynı yaşlarda olan amcalar, artık 60 yaş sonrası jest babında mı bilinmez, oturan gençlere delici bakış fırlatmakla kalmayıp "yer versene han'fendiye!" şeklinde çığırabilmektedirler.
  
  76 numaralı bakırköy-beylikdüzü otobüslerini kullananlar bilirler, metrobüs gelmeden önce tıklım tıklım dolarak akşam saatlerinde 1,5 saatten önce beylikdüzü'ne varamayan bu otobüs hattında genç olarak yolculuk etmek oldukça zorludur. üniversite 1.sınıfta uykusuz geçen bir gecenin ardından iki vizeye girilmiş, vize çıkışı 30 saatlik uykusuzluğun bir kısmını yolda alabilmek için davutpaşa'dan metroyla bakırköy'e geçilmiş ve meydana kadar yürünmüştür. normalde ayakta yolculuk etmeyi dert etmeyen ben, yoğun geçen bu günün ardından 76 otobüsüne binip tekli koltuklardan bir tanesine -eski otobüslerde- yığılmışım. daha otobüs hareket etmeden uyuyakalmıştım. sert bir dürtme ile uyandırılıp yanımdaki teyzeye yer vermemin gerektiği kaş göz işaretleriyle bir amca tarafından anlatılana kadar etrafımdaki hiçbir şeyi ruhum duymamış. meğerse otobüstekiler hareket anından beri benden bahsediyorlarmış ve uyuyor numarası yaptığım düşünülüyormuş. uyku mahmurluğuyla yerimi teyzeye verdikten sonra amcanın 1 durak sonra indiğini, teyzenin ise son durağa kadar benimle geldiğini gördüm.
  
  "bre gavurun dedesi, madem tanımıyorsun da ne diye elin çocuğunu dürtüp uyandırıyorsun?"
  
  demedim, diyemedim, zira ayakta uyumaya devam ettim.