türk insanı ve çay

• dünya'nın pek çok yerinde de bu olay kahvedir. kahve ile yatıp kahve ile kalkarlar. bizde çay muhabbet ederken, karşılıklı otururken ağız boş durmasın diye alet edilen bir içecek sanki. kahve yalnız, çay birlikte içilir türünden sözler de vardır hatta. kimi zaman bir bahane ya da davet aracı olur; buyur çayımızı iç denir. tek başına kahve içerken bu olmasa da çay demleyip içmek bir boşluğu anımsatabilir.
  
  zamanında çay değil de boş arazilerde yetişen bir otu bu sohbet kültürüne entegre etseymişiz yine hal böyle olurmuş sanki. çay bir amaç değil araç şu noktada. ağzımız, elimiz boş durmasın. hani bir şeyleri beklerken el bir tarafa sığmıyordu ad tuş kilidini açıp kapatma muhabbeti vardı ya? hatırlayalım bir onu kastettiğim şey anlaşılır.
  
  yine çaya düşkün olan bir millet olan japonlar bile (gerçi onların çay dedikleri türkiye'de ebemgümeci olarak bilinen bir yabani ot) geldiklerinde neden her gidilen yerde ya da her akşam, her kahvaltıda çay içtiğimizi soruyordu. sonuçta bir hafta sonra o da müptelası olup çay yapalım mı diye sorar olmuştu, giderken koca paket çay götürmüştü.