tiyatro

• annemi anımsatan.
  
  küçükken 12-13 yaslarındayken annem hafta sonları ankara'da devlet tiyatroları'nın oyunlarına götürürdü beni. oyun arasında çantasından muhakkak bir gofret çıkarır verirdi bana.
  
  büyülenirdim salonun tavanındaki süslemelere kadife perdelere bakarken. kimi zaman perde, koşuşan oyuncular yüzünden aralanır ve belli belirsiz görünürlerdi.perdenin arkasında nasıl bir telaş olduğunu canlandırmaya çalışırdım çocuk gözlerimde.
  
  sonraları ara ara fırsatlar çıktı o perdenin diger tarafından salonda oturan izleyicileri kestiğim de oldu. tersine cevirdim yaşananları. o kadife perdeyi aralayıp baktım. belki bir küçük çocuk görür ve kocaman meraklı gözleriyle yakalar gözlerimi diye.
  
  güzel günlerdi... şimdi tiyatroyu seviyorsam annemin sayesindedir. artık ben götürüyorum arada annemi. tiyatroya. her seferinde çok heyecanlanıyor. bu kez çantamdan çikolata da çıkarsam mı acaba ara verildiğinde?