masumiyet karinesi

• itibar dergisi, şubat 2013 sayısında yer almış bir furkan çalışkan şiiri. şöyle ki;
  
  ilk ve son kez gördüğümüz insanlar;
  aksi ispat edilmedikçe benimdir,
  ilk ve son kez işlediğimiz günahlar kadar
  
  her gün geçtiğimiz,
  ama hiç gitmediğimiz
  o yerlerdeki kovulmuşluk hissi
  bunu en kötü kim anlar
  ben mesela
  bütün fidyelerin rehinesi
  
  gözümün gördüğü her yer çok dar
  tek şansım konuyu bilmemenin masumiyeti
  sonra bir oğul daha babasını andırır
  kanepeler çekilir, bir yüzük daha bulunur
  
  sorarım; neden bütün keskin nişancılar kekeler?
  ben neden sinirli birisi olurum, ki benim sinirim
  renklilerin arasına karışmış beyaz bir gömlektir
  ölümün rengi çıkar, yine de giyerim
  
  bilmediği her şeyi bana öğreten ömrüm
  kriz zamanı ilk kısılan arkadaşlar gibi
  evde yapılmış bir sona hazırlanıyor
  gardımı da koşarken düşürmüşüm bir yerlerde
  tanrım, kendini elden çıkarmak ne zor...