süleyman seba

• henüz 16 yaşında bir yeni yetme iken onu akaretler kulüp binasının önünde görmüştüm. tesadüfen değil, kulüp binasını izin alarak gezmiştim. çıkışta da belki görürüm diye pusuya yattım. gerçekten de makam arabasına binmek için çıkmıştı. "merhaba" dedim. karşısındaki sanki devlet başkanıymış gibi öylesine bir saygı, sevgiyle ve de hafifçe eğilerek elimi sıktı ki inanamadım. "nerelisin bakalım?" dedi. istanbul'a akraba ziyaretine geldiğimi söyledim. "beşiktaşlısın değil mi?" diye sordu. "evet" dedim. bir süre sohbet etti benimle. çok mutluydu. ben daha da mutluydum. tüm bu konuşmalar olurken elimi bırakmamıştı.
  
  beşiktaş'ımın yaşayan efsanesi. yaşayan en büyük beşiktaşlı. beşiktaşlılığımın en güzel anısının sahibinin önünde saygıyla eğilir, o gün bana öptürmediği elini sevgiyle, muhabbetle öperim.
  
  daha nice sağlıklı, mutlu yıllara inşallah.