kanser

• kabaca bir tarifle; hücrelerin hücre bilincini kaybedip, kontrolsüzce bölünüp, çoğalarak sebep olduğu, hepimizin "evlerden ırak olsun" diyerek lanetledği bir illet, hastalık. ne yazık ki babamı bu hastalık sebebiyle kaybettim. ama burada anlatmak istediğim şey bu değil. daha ilham verici, daha iç açıcı.
  yaklaşık on yıl önce gittiğim bir terzi vardı. evime yakın çarşıda olan, ufak tefek tadilat işlerini yaptırdığım. e gide gele bir ahbaplık oluşuyor haliyle. en son gördüğümde hasta olduğunu, tedavi olması gerektiğini ve dükkanı kapatacağını söyledi. hastalığı göğüs kanseri idi. çok üzülmüştüm. sonra dükkanı kapadı. bu on yıl içinde ara ara gördüm uzaktan. hep uzaktan oldu sahiden de. ya arabadaydım, ya o karşı kaldırımın en ucundaydı, ya da acelem vardı. ama her gördüğümde değişimlerini de takip edebildim. kemoterapi süreci, zayıflama, saçların dökülmesi, kilo alma, sararma, solma, tekrar gelen bir iyilik hali...
  uzun zamandır görmüyordum, hatta geçen gün aklıma geldi, merak ettim, ama ulaşabileceğim bir iletişim bilgisi yok elimde, sadece merak etmekle kaldım.
  sonra...sonra bugün rastladım! inanılmaz sağlıklı ve güzel görünüyordu. çok sevindim ve nasıl olduğunu sordum, ne kadar iyi göründüğünü ekleyerek. iyi olduğunu, hastalığı atlattığını, yendiğini söyledi. çok sevindiğimi söyledim ve sırrını sordum; "yenilmemeye karar verdim ve iyi olacağıma inandım, bu inancım kemoterapi günlerinde acıdan yerlerde kıvranırken bile sarsılmadı.' dedi.
  herkes böyle sarsılmaz inançla dolu olabilir mi, herkes bu kadar metanetli olabilir mi bilemem...
  ama varsa çevrenizde bu dertle boğuşan bir hastanız, belki bu kadının zaferini duymak iyi gelebilir. bir kişiye bile umut verse şu yazım benden mutlusu olamaz. sağlıkla kalın.