post tenebras lux

• carlos reygadas'a, cannes film festivalinde "en iyi yönetmen" ödülünü kazandıran bu filmin adını; "karanlıktan sonra ışık" diye de çevrilebiliriz, anlam bütünlüğünü bir kenara bırakırsak eğer. ancak, adıyla tezat oluşturacak şekilde; film bittiğinde hiç ışık değmemişti düşüncelerime. tünelin ucundaki ışığı aradı gözlerim, ama zihnimde belirmesini beklediğim o aydınlık bir türlü oluşmadı. aksine; çok daha bilinmez, çok daha çözülmez karanlık kuyuların içine attı bu film beni ve orada da bıraktı. film boyunca; farklı zaman, mekan, olay ve kişiler arasında gidip gelen değişik sahneleri yap boz gibi bir araya getirmeye çalıştım oysa ki. ve eleştirmenleri de ikiye bölen bu filmdeki, pek çok parçayı; bir bilmecenin çözülmeyi bekleyen parçaları gibi ayrı ayrı bıraktım ben de o kuyuda. içinde; şeytan, seks, rugby, doğa, insan, hayvan, ses, şiddet, mutsuzluk, pişmanlık... adına değişik parçalar bulunduran bu film reygadas'ın kendi hayat hikayesinden de izler taşıyormuş. belki de bilmecenin çözümü buradadır? kim kimin bilinçaltındaki parçaları yüzde yüz çözebilmiş ki?