2 entry daha
  • parca, eric wilson'un bass gitar virtuozlugu ile basladigi andan itibaren kan akiskanliginin, birdenbire, kafa ve ayaklar arasinda, yuksek devirle, volta atmasina vesile olur. overdosedan vokal brad nowell'in girisi gitari hafiften sollamaya yeltense de alisilagelmis reggae ritminine mecburen ayak uydurmak zorunda birakir. akabinde, bud gaugh'in perkusyona asilmasi ile bunye, anatomik bir emme/basma tulumbaya donuserek derinlerden rakim yukselten bir ic$enlige dogru haz tasir. yormayin beni adamim, bi dinleyin, ortak paydalarda keyiflenelim, icabinda halay cekelim.
16 entry daha
hesabın var mı? giriş yap