köşeye sıkışmış eylemcilere tazyikli su sıkmak

• günü en iyi özetleyen olaydır. ufak bir önlemle kutlamalar taksim'de yapılabilecekken buna yanaşmamak, üstüne üstlük ulaşımı tüm istanbulluları etkileyebilecek kadar daha önce görülmemiş şekilde kısıtlamalar, şehir dışından bu güne özel yüzlerce polis yığdırılması ve 10 kişilik marjinal gruplara bile yüksek sayıda polisin sert müdahale etmesi. bunların hiçbirisinin mantığı yok. her gün birçok uygulamaya kızıyoruz, örneğin içki yasağı, ama o kısıtlamayı bile belli bir kesimin din hassasiyetine bağlayıp özgürlükler açısından tartışabiliyoruz. ama önümüzde geçen seneki 1 mayıs gibi güzel bir kutlama örneği varken bu sene böyle bir yola başvurulması sola karşı hiçbir zaman dinmeyen ve dinmeyecek olan salt öfke ve intikam duygusundan başka bir şeye bağlanamaz. işte bu içimizi acıtan. geçen sene kutlamalara kürt oluşumları damga vurmuştu. belki ilk defa o kadar geniş söz hakkına sahip olmuşlardı türkiye tarihinde. devletin kürtler üzerinden çıkarları mıydı geçen senenin nedeni? şimdi devlet amacına ulaşınca tekrar mı vatan haini ilan edildi sol? bu soruların cevabını hepimiz biliyoruz aslında. solun mücadelesi asla meşrulaşmadı bu ülkede, yalnızca kullanıldı. aslında bir bakıma devlete teşekkür etmek gerekiyor, solun üzerine su sıkıp onları tatlı rüyalardan uyandırdığı için (!)