bir anda gelen sebepsiz mutluluk hissi

• bu hissin en son gelişini hiç unutmuyorum. okuldan dönüyordum. hava çok güzeldi. yokuş aşağı yürüyordum, hafif bir esinti vardı. aklımda ne sınavlar vardı ne de başka günlük telaşlar. sadece yürüyordum ve kendimi tüy kadar hafif hissediyordum. 17 yıldır aynı yoldan geçiyordum. önce yolun sol tarafında bulunan ve mahalle köpeklerinin uğrak yeri haline gelmiş osmanlıca mezar taşlarının bulunduğu alanın etrafını çevirdiler. artık gri, teneke bir duvar görünüyor sadece. sonra pastahane kapandı, yerine pideci açıldı. anneannemin her gün 1-2 lira para verdiği bir bacağı olmayan dilenci amca öleli yıllar olmuştu. işte ben tüm bu olanlardan sonra o gün yürüyordum ve mutluydum. ne birkaç ay sonra kazanacağım üniversiteyi ne de taşınacağımızı biliyordum. hayatıma yeni insanların gireceğini tahmin edebiliyordum ama hayatımdan birçok önemli insanın eksileceğini asla bilemezdim. o "an" birçok değişime gebeydi ve ben daha sonra hiç olamadığım kadar mutluydum.