babam

• herşeyden evvel çok aşık bir adam bizimki, sevmeyi bilen, güzel yaşamayı bilen...
  ben hayatımın nakışını işlerken, düğümlerde elini uzatan bir kalbin taşıyıcısı.
  aslında ona daha uzun, hikayesini satırlarca anlattığım bir yazı yazmak istiyorum ama bugün öyle bir şey yaptı ki koşa koşa yazdırdı bu kelimeleri.
  
  birkaç dakika evvel, telefondan çöreğine (bana) ulaşıp;
  şu kelimeleri söyleyip kapatmıştır, ağlamıştır.
  
  "kütüphaneyi düzelttim, ilkokul defterlerini buldum,
  ya çörek, sen 94te şey yazmışsın, bak işte bak okuyim mi? heh (burada ses çocuklaşıyor iyice)
  -su çiçeği oldum. okula gitmedim. yüzümde çiçekler çıktı. babam okula gitmedi. babam çiçeklere ilaç yaptı. çiçekler geçince okula geldim. bir daha çiçek olacağım. babamla evde çiçek olacağım -
  ben sana ölürüm babasının çöreği." dedi.
  yüreğime değdi, geçti.
  
  çocuk aklım işte; hasta olup okula gitmeyince, babayla bütün gün olunca, babaya doyunca mutlu olmuşum.
  
  yaşlanıyor artık benim 58lik delikanlım,
  o yaşlandıkça çocukluğuma benziyor,
  ben yaşlandıkça ona benziyorum.