vaktiyle bir atsız varmış

• "büyük kâinat manzumesinde meçhul bir zerre olacağımızı düşünüyor ve bu kadar boş bir neticeye varmadan önceki şu kısa misafirlikte insanların vicdanına karışmak hamakatını gösterenlere acıyorum."
  
  atsız
  
  sözlükte, irili ufaklı pek çok forumda, hülasa internet aleminde pek çok kişinin ucundan kıyısından işittiği, pek çok insanın, fanatik sevenlerinin hal ve tavırlarına bakarak hakkında bir fikir edindiği, kimine göre "mükemmel fikir adamı, ideolog" kimine göre "ortalama düzeyde bir tarihçi, romancı, şair" kimine göre "sapık fikirlere sahip tehlikeli ırkçı" ve dahası olan atsız'ın, "vaktiyle bir atsız varmış... derlerse ne hoş!" sedasının yankısı niteliğinde olacaktır bu kitap.
  
  iskender öksüz'ün önsözünde değindiği gibi propagandası, reklamı yapılmadığı halde nesillerce sevilen sayılan, "ata"sız, "beğ"siz anılmayan isim artık sadece bir isim değildir, uçsuz bucaksız insan yığınları için aynı zamanda bir "şey", bir kavram olmuştur. atsız'ın insanlarda bıraktığı iz, insanların zihinlerindeki atsız imgesi üç beş sloganvari cümle ile anlatılıp geçilecek bir olay değil, sosyoloji tezlerinin konusu olmalıdır aslında. bu ve benzeri düşüncelere sahip olduklarını bildiğim çoğu akademisyen on dokuz ismin, entelektüel kaygılar taşıyarak, hamaset edebiyatı yapmadan farklı yönlerden atsız'ı anlatmaları bir ilk.
  
  ayrıca, tarihi romanlarıyla atalar çağından, eski kahramanlıklardan, yiğit savaşçılardan, yaşlı bilgelerden, kamlardan, ozanlardan bahsetmiş ismin siyah beyaz kültür sanat platformu kuzgununun irfanıyla anlatılmasından daha münasip ne olabilir ki ?