belgrad antlaşması

• gerileme dönemindeki osmanlı imparatorluğu'nun 18 eylül 1739'da avusturya arşidüklüğü ve 3 ekim 1739'da rusya imparatorluğu ile imzaladığı son karlı antlaşmadır.
  öncesi için özetle, kırım tatarları'nı bahane eden rusya 1736'da osmanlı'ya savaş açmış, 1737'de avusturya, rusya müttefiki olarak savaşa dahil olmuştur.
  osmanlılar avusturya'yı iki kez üst üste yenince aslında o zamana kadar osmanlı karşısında üstün olan rusya'da savaşı devam ettirememiştir.
  avusturya, 1718 pasarofça antlaşması'yla elde ettiği, belgrad da dahil kuzey sırbistan'ı ve küçük eflak'ı^* osmanlılara geri verdi. savaş ve antlaşma sonucunda osmanlı belgrat'ı ve tuna nehri kıyısındaki önemli kalelerden semendire ve adakale'yi geri almış ve tuna nehri tekrardan avusturya ile osmanlı arasında korunaklı bir sınır haline gelmiştir.
  rusya ise azak kalesi'ni askerden arındırmayı, azak denizi ve karadeniz'de savaş gemisi bulundurmamayı, karadeniz'deki ticaretini osmanlı gemileriyle yürütmeyi, orta kafkaslarda önemli dağ geçitlerini kontrol eden ve koruması altında tuttuğu kabartay bölgesinden çekilmeyi ve burasını tarafsız bir bölge olarak tanımayı kabul etti.
  bu arada rusya ile imzalanan antlaşma yine belgrad antlaşması olarak geçer ama aslında belgrad antlaşmasının eki niteliğindeki niş antlaşması'dır.