recep tayyip erdoğan

• bizim bi ablamız var, akrabamız. akıl hastası, şizofren. doktora gidiyoruz, doktor inanmıyor hasta olduğuna. o kadar güzel idare ediyor ki süreci, doktor diyor ortalamanın üstünde zekası var, çok duyarlı bir insan. ve hatta doktor anneme ilaç yazmıştı, sen iyi değilsin bu kadının hasta olduğunu söyleyip duruyorsun diyerek. sonunda çözüm bulmuştuk. bu ablayı doktorun önünde sinirlendirip atak yaşamasını sağlamıştık. doktor ikna ve mahçup olmuştu.
  
  tayyip beyin durumu da buna benziyor. yıllardır söylüyorlar. bu adam diktatör olma yolunda ilerliyor. aşırı otoriter, baskıcı... dinleyen yok. türkiye rüyası, dünya lideri, usta siyasetçi, güçlü ekonomi...o güçlü ekonomi tabana ne kadar yayılıyor gerçi. (neyse o başka bir rte entrysinin konusu) birşeyler yapıyor, yasaklar, düzenlemeler ses etmiyoruz. ses eden 3-5 kişiyi azarlıyor, kimse herhangi bir talepte ısrarcı olmuyor. peki öyle olsun tayyip bey deyip geçiyor 3-5 kişi. herkes başbakanı alttan alıyor.
  
  derken çözüm kendiliğinden geliyor; çok basit bir şey talep ediyoruz. bir parkı avm yapmasın istiyoruz. şehrin içindeki tek parkı avm yapmayın lütfen. yok diyor, yapacağım. ama bu kez (basın hariç) kimse kendisini alttan almıyor. ısrar ediyoruz. sinirleniyor, küplere biniyor. küfrediyor ve sonunda çığrından çıkıyor. bedeli neyse ödetmeye kararlı. ödemeye de zahir. düşünmüyor. allah ne verdiyse dalıyor. ve türkiye ve dünya nihayet görüyor. nihayet.
  
  bu devirde kimse şah değil padişah değil efendim. sultan değil. muhteşem yüzyıl izleyip heves etmemek lazım. bu dünyanın sultan süleymana kalmadığını sağır sultan biliyor. fani dünya, gönül kırmaya, kol kırmaya, kafa göz yarmaya, gözlere plastik mermi sıkmaya hiç gerek yok.