karpit

• cocukluk zamanlarimizin en tehlikeli oyununu elde ettigimiz kirec tasi ya da karisim. ailelerimizden gizli bir sekilde, etrafta buldugumuz ise yaramaz salca veya yag tenekelerinin acik olmayan tabanina bir civi ile delik deler ve insaatlardan temin ettigimiz sonmemis kirec parcalarini icine koyardik. (hatta daha da ileri gidip teneke icine civi falan koymuslugumuz da oldu. (nerden bilelim, molotof kokteyl yaptigimizi) daha sonra delikli tabani ustte kalacak sekilde topraga gomerdik. geriye sadece icine bir sise su dokmek kalirdi, ki dokulen su ile birlikte yanan kirec tasindan cikan gazlarin olusturdugu basinc yeterli olana kadar (tecrube olmustu artik, el karari, hissiyat) isaret parmagimizi, actigimiz delik uzerinde basili tutardik. parmak birakma anindan sonra hizla kendimizi geriye atarak kutunun havaya ucusunu manyakca bir sevincle yasardik. lakin, tavsiye etmem, zira, hizli davranmayan ve tecrubesi bir kac arkadasimizin cehresi tarumar olmustu.