annapurna

• nepal'de koruma altinda bulunan milli parklarda biri. bolgede, annapurna1 diye adlandirilan dunyanin en yuksek onuncu zirvesinin yanisira yedibinlik birkac zirve daha bulunuyor.
  
  katmandu'daki turizm ofisinden gerekli izinleri aldiktan sonra rehber almadan, tek basiniza bile bolgeye gidebilir, bolgenin cevresini 15-20 gunde yuruyerek dolasabilirsiniz. su anda devletin yol yapim calismalari hizla ilerlese de alternatif treeking rotalari mevcut.
  
  bolgede gecirdigim 2 haftada birseyleri daha iyi anladim. benim bulundugum zamanda muson ikliminden dolayi zirveler nerdeyse hergun bulutluydu. ancak 8. gunun sonunda 15 dakikalik bir gosteri seyredebildim. rotanin en yuksek noktasina ulastiktan sonra artik yokus asagi dogru ilerlemeye baslamistim ki sol tarafimdaki bulutlar kizildeniz misali yavas yavas ayrilip bugune kadar gorup gorebilecegim en harika goruntuyu gormemi sagladi. bulundugum yer yaklasik 4200 mt civarinda olmasina ragmen karsimda heybetli bir dag duruyordu. o an tek yapabildigim sirtimdaki cantayi birakip bu manzarayi hayranlikla, agzim acik seyretmekti. bugune kadar gordugum, dinledigim insan yapimi hicbir sanat eseri, hicbir yapi bana bu duygulari veremedi. kadim zamanlarda yasayan insanlarin bu heybetli daglari neden tanri olarak gordugunu o an cok iyi anladim, haklilardi. sonrasinda bulutlar tekrar kapandi ve tekrar sirt cantami alip yurumeye basladim.
  
  ama biz insanlik, sanayi devrimlerinden beri belki daha oncesinden beri dogayla uyum icinde yasamayi bir kenara koyduk. artik doga onla uyum icinde yasanilmasi gereken bir yer degil yok olmasi pahasina ufak bir kisim insan grubu yararina kullanilmasi gereken bir kaynak oldu. agaclarin canli birer varlik oldugunu unuttuk, yakip yikmak hayatin bir parcasi, olagan bir durum oldu. artik cevreyi korumak, cevreci olmak yetmiyor. ben cevreci olmak istemiyorum cevrenin yani doganin bir parcasi olmak istiyorum. dunyadaki diger canlli ve cansiz varliklarla uyum icinde yasamak istiyorum. onlarin yokolusunu kendi elimiz tarafindan yapilmasina sahit olmak ve birsey yapamamak gibi bir sucluluk duygusuyla basbasa kalmak istemiyorum. tabi cocuklugumdan beri edindigim aliskanliklar ve gunumuz dunyasindaki yasam aliskanliklari buna karsi dimdik ayakta ama bir yerden baslamak lazim.
  annapurna'da gecirdigim bu kisitli zaman ufak bir aydinlanma yasamami sagladi umarim farkli insanlar farkli sekilde bu doganin parcasi oldugmuzu yeniden hatirlayacak deneyimler yasama firsati bulur.