buffalo springfield again
-
30 ekim 1967'de yayımlanmış ikinci buffalo springfield albümü. pek çokları buffalo springfield'ın en iyi albümü olarak görmektedir bu albümü.
şarkı listesi:
a yüzü:
1. mr. soul
2. a child's claim to fame
3. everydays
4. expecting to fly
5. bluebird
b yüzü:
1. hung upside down
2. sad memory
3. good time boy
4. rock & roll woman
5. broken arrow
grubun iyice belirginleşen aykırılıklarını daha da açık şekilde işitebileceğimiz bir albümdür; neil young'ın gruptan ayrılması, stephen stills ile arasında yaşanan sürtüşmeler/anlaşmazlıklar, bruce palmer'in marijuana sebebiyle sınırdışı edilmesi... bunun grubun müziğine ne derece olumsuz etkisi olmuştur, kestirmek güç; fakat zannımca olumlu etkileri epeyce fazladır*: buffalo springfield, zaten bir frontman grubu değildir; tek bir türün sadasından da ibaret değildir evvelâ. stephen stills ve neil young ikiliğinde; abd ve kanada farklılığı yatar, country ve folk ayrımı ve birlikteliği yatar. grubu ve grubun ortaya koyduğu işlerin -ki, buffalo springfield again bu hâliyle leziz bir örnek- biricik ve esas hazzı yaratan muğlâk dokusunu besleyen temel kaynak da bu özelliğidir sanımca buffalo springfield'ın. büyük ölçekte ''farklılıkların yarattığı ve dağıttığı'' bir oluşumdur buffalo springfield; bu albüm de bundan fazlasıyla nasibini almış/beslenmiştir kanımca.
neil young'ın genel buffalo springfield sadasına yakışır bir şarkı olan mr. soul'undan sonra; özellikle expecting to fly ve broken arrow ile bu havanın dışına çıkmış şarkılarını göze çarpmakta açıkçası; zira expecting to fly ve broken arrow, düzenlemeleri ve folk'un dışında ve ötesinde psychedelia ile harmanlanmış, insana neil young'ın 1968'deki debut solo albümünü hatırlatmakta fazlasıyla.** zaten neil young da bu şarkıları** grup üyeleri olmadan, kendi solo albümü için kaydetmiş. (şimdi düşündüm de, mr. soul da the loner'la yaşatmış kendisini aslında orada.) neil young daha deneysel, psychedelic ve aykırı duruyor hâliyle albümde.
richie furay; a child's claim to fame, sad memory ve good time boy ile belli bir ton yakalamış sayılabilir aslında. a child's claim to fame, buffalo springfield'ın özellikle stephen stills tarafından bestelenmiş şarkılarına açık bir öykünme sayılabilir; sad memory, richie furay'in nefis vokaliyle öne çıkmış -açıkçası buffalo springfield ayarında bir beste değil her hâliyle, fakat güzel!-. good time boy, daha çok cream'i hatırlatmakta.*
stephen stills ise everyday, bluebird, hung upside down ve rock & roll woman'ın sahibi; bunlar içinde ilk üçü albümde tüm varlıklarıyla parlamakta. rock & roll woman'a ise david crosby de besteci olarak katkıda bulunmuş, geri vokalde eşlik etmiştir; bu hâliyle de buffalo springfield'dan epey uzaktır.*
elbette ki şarkıların buffalo springfield'dan uzak olmaları güzel olmadıkları anlamına gelmemekte, bunu da eklemek isterim. belli bir eksiklik/havada kalmışlık hissi yaratmış olsalar da, bu zaten buffalo springfield'ı dinlemenin şartı gibi bir şeydir. (derinlikse derinlik, çeşitse çeşit: psychedelia soslu, hard rock'a selam çakan elektrikli gitarların eşlik ettiği ve nefis baslarla bezeli** country/folk'tur kulaklarda çınlayan.)
bu sebeple bu her oturumunda farklı müzisyenlerin çaldığı, grup elemanlarının bir arada neredeyse hiç çalamadığı ''kopuk'' albüm muhteşem 1967 senesinin muhteşem armağanlarından biridir.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap