bayram harçlığı

• klâsik bayram sabahı kahvaltımızın sona ermesiyle başlayan bayramlaşma faslının ardından, dedemin ellerini ağır ağır cebine götürmeye başladığı an itibariyle kuzenlerle en efendi, en âlicenap, en utangaç hâlimize bürünüp; tavana, halıya bakmak, suretiyle beklediğimiz, uzatıldığı vakit de binbir türlü "istemem yan cebime koy" tripleriyle şu yaşımıza rağmen utanmadan aldığımız harçlık.
  
  bu sabah da aynı bilindik seremoninin ardından, dedemin harçlıklarımızı verdikten sonra, cebinden düşen onluğu yerden alıp ufak kuzenime uzatmasıyla gerçekleşen diyalog, bayram sabahı neşemiz oldu adeta... misafirler gelmeye başlamadan taze taze yazalım, şöyle ki:
  
  dedem: -aha bu yere düşeni de alın, cepten çıkan geri sokulmaz. patatiz alırsınız ama halil'in bakkala gitmeyin orda yok, musa'nın bakkalında var.
  
  annem: -patates mi?
  
  dedem: -yav var ya işte çıtırdatmaya yarayan, alsın yesin torunlar.
  
  annem: -(gülerek) hee, cips.
  
  anannem: -patatiz denmez ona hacı cipsi(?) denir.
  
  bayram editi: herkese mutlu bayramlar efendim.