utandıran durumlar

• kalabalık ortamda çok komikmiş gibi gülerek yapılan espriye kimsenin gülmemesi.
  
  mesela birini bugün işyerinde yaşadım. şöyle ki işverenim ve 45 yaş üzeri arkadaş grubu oturmuş konuşuyorlar. hem yaş hem cinsiyet bakımından orada fazlalığım. adamlar rahat rahat konuşamıyorlar ağızlarından birşey kaçınca dönüp utanarak bana bakıyorlar duydum mu anladım mı diye. baktılar benim gideceğim yok rahat rahat konuşamayacaklar masa devrimi yapmaya başladılar. işte onlar ay'a gitti bizimkiler hala bıdı bıdı. sonra biri kükredi:
  
  - bir vekil çıkmış bizden mucit çıkmaz diyor.
  + doğru! biz böyle...
  
  baktım hararetli hararetli tartışıyorlar muhabbete dahil olayım dedim. tam " bizimkiler neyi icat ettiler? nedir bizim en büyük icadımız?" diye sorduğunda fırsat bu fırsat diyerek attım kendimi ortaya:
  
  - ayraan! hahaha...
  
  bana salakmışım gibi baktılar.böyle garipmişim gibi!
  
  böyle durumlarda da insan nedense lafı uzatma açıklama yapma gereksinimi duyar ya. ses tonum gittikçe düşerek:
  
  - hani suyla yoğurdu karıştırıyorsun ya onu türkler...