napas

• ey bu şarkı, ey bu musîkî seni nasıl anlatmalı ki? ya da niye anlatacağım seni? içimde kalsa olmuyor mu? demek ki tam olgunlaşamadım bu konuda..böyle bir eser tanıklık aleminde geçerken öyle uyuşuk öyle mestâne ben dilimi tutaydım ya ki içimden geçeydi bir kerre daha öyle samîmî. ağyara sunmayaydım ol şarkı ilen ben arasındaki gizli muhabbeti. bak hâlâ şeytan dürtüyor kendini nazara ver bırak şarkıyı diye görüyorsun ey kâri. işimiz gücümüz kendimizi peylemek. tam olmadık biz tam olmadık. bak burada da kendini tahkir eder görünümlü yüceltme çabası..biz buyuz işte.
  
  bu şarkı bütün ilhâmını türk-osmanlı musikisinden alan, onun sarsılmaz ritm-ses köklerine temellerini salmış ve de bir ayağını bu müziğe dayarken dünya müzik trendlerinden de payını almış bir reformatif-cedîdçi kafa yapıcı-uyuşturucu etkisi bütün ama bütün amerikan-avrupai-latin-slav hızlı-tekno müzik ve şarkılarından daha ama daha delici, saplayıcı bir şarkıdır.
  
  arkada duyduğumuz ney bize yavaş yavaş şehadet aleminden rüya alemine giden, hakikat ile gözlerimize perde olarak inen esrâr perdesini kaldırmaya yardım eyler.
  
  o kanun şenlenmemiz için vardır. bir deliğe dâvet olunuyoruz içine daha evvel girmediğimiz. bize çukulata veriyorlar o şen, o farfaralı kanun ilen..
  
  o arkada hiç susmadan vuran vurgulu ise aslında hep içimizde mahfûz olan şevkimizi ortaya âheste çıkaran bir âlet. o susmayacak ki biz uyanmayalım tanıklık aleminde.
  
  napas öyle bir eser geçiyor ki ağzımızdan sinsice ve bir o kadar isteklice saniye saniye bütüün vücud zerrâtına. yüksek sesle zikrediyor bütün vücudun sen sussan da halka halka. tüylerimiz dikiliyor farklı istikâmetlere. hepsine sanki cân geliyor. bu nasıl bir şey ya rabbî! aklı olan çıkar mı bu delikten? benim aklım olsa girer miydim bu deliğe?