kendine gelmek

• şöyle; ortada bir "kendi" var, bu sabit birşey böyle elle tutup sevilesi, yukarı atıp atıp tutulası, insan bazen bu "kendi" dediğimiz hadisenin yörüngesinden çıkıyor yani bilinçaltı patlaması yaşıyor sonra tıpış tıpış yavaş adımlarla "kendi"ne tekrar dönüyor. ama bir bakıyor ki asıl "kendi" bıraktığı yerde yok... sonra aramaya koyuluyor, dere tepe düz gidiyor, balta girmemiş ormanlarda götünü de kaptırmak tehlikesini göze alarak ilerliyor, karanlıksa eline el feneri alıyor ve dünyanın en kuytu köşesinde buluyor. sonrada utanmadan diyor ki, "ey kendim, işte ben sana geldim..." e bakalım kabul edecek mi kendim kendimi şimdi? yalnız bırakırken iyi miydi kendimi kendime diye sormazlar mı adama? bence sorarlar, sormaları lazım.