türkiye'nin bir ortadoğu ülkesi olması

• hem yanlış hemde doğru bir durumdur. yanlış anlaşılmasın ama, ortadoğu ülkesi olmak gibi bir isteğim yok. fakat ne ortadoğu ne bir avrupa ülkesi nede kendimiz olabiliyoruz. en büyük sorunumuz bu olmalı. kültür ithal eden, yedi cihana hükmettik diyerek zamanında en büyük imparatorluğa sahip olduğumuzu düşünürek mastürbasyon yapmaktan öteye geçemiyoruz.
  
  bir adam çıkıyor sonra; kültür ithal etmekte çığır açmış, kendini dışarıya kapamış, teknolojiyi öcü diyerek kovalamış ve bu sebeple batışını hızlandırmış bu devletin sonuna yetişebiliyor ancak. hükmettiği toprakları tek tek kaybeden bu devletin kalbi işgale uğruyor sonra. bu adam ne mi yapıyor dersiniz ? vakit mücadale vaktidir deyip düşüyor yollara. ferman çıkarıyorlar adına. ölüm fermanı. umursamıyor, çünkü yalnız değil; kandırılmış fakat içindeki doğruları henüz kaybetmemiş halkı topluyor arkasında. harp üstüne harp yaşamış ayakta zor duran bu büyük devleti tekrar ayağa kaldırıyor. kaldırıyor ama kolu bacağı kırılmış, topallıyor. çünkü düşünmeden onu ringe çıkaranlar tarafından pohpohlanmış. yaralar sarılıyor, aydınlık bir gelecek yazılıyor. emsali görülmemiş bir model ortaya çıkıyor. bu adam bunu görmüş olmalıki bundan neredeyse bir asır önce, hem laik hemde müslüman olabilecek insanlar yetiştirebilmek adına çabalıyor.
  
  nitekim bu adam bir ölümlü. nihayetinde ölüyorda milyonları ağlatarak. yanında olmuş, yalakalığını yapan, sırtlan gibi hazırda bekleyenler koyuluyor hemen işe. yapabildikleri en iyi meziyet olan din ve mağduriyeti kullanıyorlar. henüz bataklıktan yeni kurtulanları tekrar bataklığa çekmek için çabalıyor bu mahluklar. çekiyor olmalılar ki demokrasiyi sadece sandıktan ibaret sanıp iktidar olduklarında,kendilerinden olmayanı; yani bu bahsettiğimiz adamın arkasından ağlayanları ayırıyorlar. dışladıktan sonra sıra itibarsızlaştırmaya geliyor sıra. sesini yükseltenin sesini kısıyor, onları karanlığa mahkum ediyor ve mağduriyet ile üste çıkıyorlar. tutmuyor oyunları. sonları hazin oluyor. fakat amaçlarına ulaşıyor ve karşıt kutuplar yaratabilmeyi başarıyorlar.
  
  onca gelgitlerden sonra aradan yıllar geçiyor ve tarih tekerrür ediyor. avrupa ülkesi miyiz yoksa ortadoğu mu diye kafalarda soru işaretleri kalıyor. beyinleri işleye işleye ilerlemesini engelliyorlar çünkü. medeniyeti bir canavar olarak gösterip din ile beyinleri uyutuyorlar. ve oyunları yeniden bozulmak üzere. can çekişen bir yaratığın son çırpınışlarında etrafına düşünmeden zarar vermesi çok normal olsa gerek.
  
  kendimizi bulabilsek eğer çok şeyler yapabileceğiz. ama örümceklerin ağlar ördüğü beyinler ne yazık ki buna izin vermeyerek bizleri ilerlemekten alıkoyuyor. ne avrupa ne ortadoğu, sadece kendimiz olabilsek keşke.
  
  bahsettiğim bu adamın ismini görünce rahatsız olanlar ve onu hain olarak yaftalayanlar; ortadoğu ülkelerinin hallerini görüp halen onlar gibi olabilmek uğruna can atıyor.
  
  öyle bir adam ki bu, halen adıyla, şanıyla kalplerimizde sevgiyle yaşıyor. mustafa kemal atatürk eğer yaşasaydı bu halimize bakıp ne derdi acaba ?