pencereden bakan yaşlılar
-
gün gelir, o pencereden bakmasına alıştığınız insanı pencerede bulamazsınız. birini kaybedince yokluğuna alışamaz illa ki bir gün geri dönmek üzere bir yerlere gittiği düşüncesine inanmak istersiniz ya, o kişinin pencereden bakmıyor olması gerçeği şimşekler çaktırır beyninizde. geri dönüşü asla olmayacaktır onun. otobüsle, oturduğu evin yakınlarından geçerken hep yapmaya alıştığınız gibi pencereye bakarsınız, orada yoktur. yandakine bakarsınız, "belki bahçeye inmiştir" diye bahçeyi tararsınız gözlerinizle. yoktur, hiçbir yerde yoktur, asla da olmayacaktır.
belki bir zamanlar o kişinin gözetleme kuleliği misyonunu üstlendiğini düşünüp yaptığı iyiliklerin göstermelik olduğunu iddia etmişsinizdir. yokluğunun huzur vermesini beklerken içinizde nereden geldiği belli olmayan bir pişmanlık duygusu oluştuğunu hissedersiniz. ve özlem. pencerenin arkası boştur artık. istediğiniz saatte eve girip çıkmakta özgürsünüzdür.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap