babanın ağlaması

• babalar genelde yalnızken ağlar. öyle yerler vardır ki; çocuğuna yardım edemez, maddi manevi bir yetersizliğin pençesinde nefes alamaz. sevmediği bir işte çalışır, ölse kimse yüzüne bakmaz ama bir kez şikayet etmez.
  yarı tanrı gibidir çoğu baba. yıkılmaz, sarsılmaz, ağlamaz. ben babamı kendi için ağlarken hiç görmedim. kırılsa da asla kırdığını görmedim. onu en çok, bana sımsıkı sarıldığı, dram-komedi bir sadri alışık filminde kah güler kah gözleri dolarken gördüm. ben babamdan ağlamanın insancıllığını öğrendim. ama onun kadar dürüst olamadım ben, hep yalnızken biryerlere saklanıp ağladım..ve en çok kendime ağladım. belki bu yüzden asla onun kadar içten gülemedim. hep eğreti bir hüzünle yürüdüm.