yedi güzel adam

• (#8188015) nolu entrynin de devamı olan vi. kısım şöyledir menziller kitabında.
  
  vi.
  
  yedi güzel adam
  biri bir gün
  bir sofra gördü
  gereğini belledi
  
  sağdan soldan
  hoşça davetler gül kuyusu etler
  mevkiler
  sözümona kadın
  entrika
  tehdit
  teklif pof pof
  kazanç
  savaş
  tümü ölüm işretleri
  o ayrılmaz sofrasından.
  
  yedi güzel adamdan biri
  bir gün bir sofra göreni
  diğer kardeşleri gibi
  tanrı adıyla başlansın cömertliğe
  misillu
  bir sözle
  nalbantyani bıyıklarını çekerek
  çöker
  mavi bir yemekle başlardı
  bir kaçış:
  belleğime vur benim
  az'ı vur debelensin
  bir at ansanblesini
  şaha kalkmışlığın psikodinamiğinden vurarak
  çocuk avuçlarında tablolar
  yalın kılıç ve ünleme isteği
  ile
  soy bir yanımı
  uzat mahzenlerdeki ses bloklarının içine
  hoyratken
  ellerim birer oymak bir göçebelik
  kız kazımağı
  daha bayıltıcısı olmadı iliklerimde
  ha ben ha varlık göçmeni kalbimin şuuru
  ağaçları dereye fırlattırır yamaca
  bilinçle ürküp
  evciliklerden
  
  gün-gün gün-gün
  yar bu obada
  evinde
  bir laleler içinde
  döşeğine ve uykusuna
  binilişine ve ekmeğine rahat
  ulu önder mübareki
  tasasız ve yavrusundan emin
  iken
  yedi adam her biri
  obalarda
  bal kutusu kayalar ağzında
  toprağın
  al suyu al tohumu
  ya hak
  insana doğru
  kıvrımları kokuları
  yükselir uçuşurken
  her biri bir bezirgân oku
  bir kervan koruyanı
  her biri
  bir yedi güzel adam bahadırı
  beyi ya kılıççısı
  olarak dolanırlar iken
  obalarda
  kentlerde
  bahçelerde
  ev ağızlarında
  
  bir gün bir sofra gören yiğit
  bir kadın dövdü
  elini bin tövbeyle yıkadı
  
  senin adınla başlarım ekmeğe
  senin izninle varsak yarenliğe
  dostluk olup yardan dostluk görerek
  geçer sözümüz dört başlı ejdere
  
  bir gün bir sofra gören yiğit
  bir günah sevdi
  belini bin tövbeyle yıkadı
  
  senin adınla...
  senin izninle...
  dostluk olup...
  geçer sözümüz...
  
  gün-gün gün-gün
  onlar o obada bu obada
  kan dolaşımı soluk hızlanışı safalarında
  [yavaşlayıp duran tunç kaplar
  parmak uçlarında bakır oyukları
  aşk var
  ak bir mermer damarı yarıldı
  toprağın derininde
  üstünde
  kızını ve oğlunu avutuyordu]
  tayları deli dolu genç yalaz
  engin otluklarda
  bir milyar koyun keçi manda mecik
  uzaklaşıp sırlı başlardan
  başıboş ve görevsiz
  çepeçevre sohbete oturmuş gibi
  dana irisi köpeklere
  doğru
  kuşku duymadan yaklaşarak
  azgın dişleyicilerin önünden
  bilmecesiz
  bir köylü kalabalığı tavrıyla
  geçerek
  
  `sevgili anneciğim
  kemiğim`
  
  uyanınca dağın bayrağın açarlar: ova
  güneş yine aynı eğriden görünür
  ve sofralar binlerle
  esenlik dolu kızlarca serilir
  -ne de kuşlar sabırsızlanır-
  çocuklar
  anne
  ve peşlerinde
  uykunun ve yatağın çiçekleriyle
  süzülüp gelen yaşlılar
  
  sofranın eteklerinde
  çok oldu renk yollarını
  çatı kirişlerini
  değirmenin taşlarını
  onaran kişiler
  bileklerinde beylikleri
  sular geçirip ağızlarından
  seyirtirler
  onun sabah sofrasına
  
  sevgili dostum
  etim
  
  cahit zarifoğlu, menziller ^*