deniz özbey

• taşikardi isimli yazıları olan, geceleri yazdıklarını okumanın insanı pesimizmin kıyılarında dolaştıran yas kokan düş kokan gülüşü olan.
  
  bir sana - ki - iki bana
  o arada orada durdum ki
  kaçı vurdum kaçıyordum
  
  ...
  
  i ... sana
  
  biliyordum hep bu mevsimde
  aşk bize göre değildi seninle
  
  az ötemizi göremememizdi
  yetişir miydik ki son sefere
  böyle söyle
  
  yetinir miydik uzandığımızla
  uyuduğumuzda bir kaygı de
  bir saygı düşür aklıma sırla
  beni en sırça düş ölümlerle
  
  de ( aynı zamanda burada )
  
  di ( dem )
  
  yok sıcacık öpememelerdi az
  hiçbir kere biz edememelerdi
  yaz
  
  ii ... bana
  
  sana verdiğim sözleri yaz
  kaç adımda geri alırım ah
  
  kaç yağmur çok sağanak
  yağarım kendine bedelim
  ya
  kaç kar kaç kor ateşinde
  yanarım
  
  çok yağmur kaç sağanak
  
  bütün gece fena bir halde
  ağlarım sözlerim - ellerim
  mi buz bütün bir gece ela
  gözlerin aşka bela renkte
  
  sus ( pus )
  
  başa sarmamalardı bu bakış
  çok kere bizi saramamalardı
  kış
  
  ....
  
  o arada nerde durdum ki
  seni vurdum seviyordum
  
  elim sende sevdalar
  
  bu hep aynı yazın aynı şarkısıydı
  aynı yaralı çocuğun aynı ölü aşkı
  
  ...
  
  acısını acıtan kalbimin
  sızısını sızdıran bir şeyler vardı
  
  senin şımarıklığın
  benim ışıkları söndürmemdi .... yıldızları
  yakmandı yaramazlığıma ısrarla dediğin
  dedik hayatlara karışmamdı susmalarım
  
  esrarla inadım
  inat yarınlara kapılmamdı ... ay vurgunu
  biz yorgunduk .. yıldız rengi biz sonsuzu
  
  ah akmazdım söz
  vermiştim zamana ... kör sarhoşluğuna
  sır olmuştum bakmazdım - tutunmamdı
  unutmam ...
  
  utanmamdı tutuşmam
  açmazdım ateş dehlizinde öyle çok kere
  özlemiştim her seferimde ... seferinde ...
  
  sanmalarım bu kadar kader kanmalarım
  o kadar keder .... acısını acıtan kalbimin
  sızısını sızdıran bir şeylerdi - vesaireler
  
  benim hasretlerim
  artık senin nefretlerindi ... ihanetleri
  yaşatmamdı yalancılığına yabancılıkla
  neden niçin korkmalarındı korkuların
  
  hep mi gitmelerim
  uçurum uçurum diyarlardı ... boşluğun
  hoşluğum ... yol yorgunluğu olgunluğu
  solgunluğum
  
  ah inanmazdın söz
  vermiştin zamana .... beter sancılarıma
  heder olmuştun savurmandı sakınmam
  savurman
  
  tutulmamdı unutman
  kaçmazdın alev denizimde öyle çok kere
  beklemiştin her seferinde .. seferimde ...
  
  ...
  
  bu hep aynı yazın aynı şarkısıydı
  aynı yaralı çocuğun aynı ölü aşkı
  
  kadirşinas
  
  ve bu şiirimde sen ve
  bu şiirimde sen ve bu
  şiirim de sen
  
  hangi aşkı hangi aşkla reddetmem
  sanırdım ki hırsım zamanı durdurur
  hangi anı hangi yanı ile kaybetmem
  
  lakin üvey ihtimallere hep gelin olur
  sevgiler sevdalar baharlar ah ve bu
  şarkımda kim ölü bulunur intiharlar
  
  çok ihtimal peşimden sürüklemem
  bir ihtimal hiç oralı bile olmam aşk
  senle yakışmam suretine ilk perde
  
  terli teninde esmer günlerin buğulu
  bir gözyaşı ile beni hapsettiği yalan
  deli sularına kapıldığın ayrılığın hoş
  
  boş harbim sancılı yeminlerde öfke
  yazlar güzel sadece dokunmadığın
  deminde dokumadığın renginde ay
  
  çok yerinde sanki kiri ile sevişmem
  öpüşmem bir yerinde susuşum aşk
  son perde vurulmam bitmem senle
  
  ağrı sızı kederlere hep yalnız büyür
  içimdeki çocuk adam ah ve bu hali
  halsizliğime ne kadar yatak yorgan
  
  hangi aşkı hangi aşkla çoğaltmam
  sanırdım ki birkaç adımla yürürüm
  hangi seni hangi benle soldurmam
  
  sen hiç seni terk etme kalbim sen
  hiç seni terk etme kalbim sen hiç
  seni terk etme kalbim
  
  tuhaf ...yani normalden muaf
  böyle mi yazılırdı ?
  doğruysa silinir
  yanlışsa kazınırdı
  en en en derine
  ve en serin yerine..suyun
  bu da bi oyun
  
  i
  
  ilk adımı sen
  at ... ben çok şeyi unuttum
  hayatın raks-ı şehveti katil
  çok deli kendine bulut ...
  
  ve bu gece ...
  
  daha çok kaçabilmemiz için
  kendimize daha bir hızla sür
  ölümü üzerimize ...
  
  sen umut ... yorma beni bin
  seferde ...
  
  ii
  
  sonra ebedi pusun
  edepsiz ruhuna ... sanki bedenime
  yıldırımlar düşmüş ... kim küsmüş
  aşkın en lezzetli karadut şarabına
  
  şimdi bir ihaneti
  gözlüyorum .... az sonra kapıdan
  içeri girecek ahı hayatı yeri göğü
  sebepsiz inletecek ...
  
  sen beni buralarda
  hiç görmedin ve duymadın ...
  
  bu sonra yanıma
  sinsice sokulmana değmeyecek
  sessizce sarılmana yetmeyecek bu
  
  iii
  
  sahilde birkaç ayak izi ki ...
  
  ne kadar sürüklenirsek
  o kadar kaldığımıza işaret devam
  buram buram bilmem ne korkmak değil
  kokmak tutam tutam kafamızda ki zehir
  
  hep yol mu gösterir adama ...
  
  üstüne serilmemiş düşleri sen
  kendinde ada ... ben şarkımda
  sen yolunda veda ...
  
  kıyıya vurmuş ölü yaşamlar bir
  yere varır mı ama ...
  
  ve su yeşil akacak ...
  o bakacak bakacak ...
  
  ii
  
  seni büyüttü aşk
  beni hiç bilmediğim bir uykuda boğdu
  beni savurdu aşk
  
  seni savurdu aşk
  beni hiç sevmediğim bir anımda vurdu
  beni büyüttü aşk
  
  i
  
  biz
  sözümüzü tutmayı hiç mi bilmiyoruz
  
  ve sonra son adımda
  adımı anımsamıyorsun sen .. ki ben
  başa dönmelerimde kimi öpüyorum
  
  aşkrostiş
  
  ah yapma be yalnızlığım
  şerefine doldurma beni
  kadehine
  
  ...
  
  bildiğim koca bir gece ıssızdık
  
  eski şarkılar gibi -hani delirirdi
  sazlar tutuşurdu sözler ya öyle
  bir zamanlar
  
  biz zamanlardı işte yaz sarılışı
  adı
  kış sığınışı şimdiki zamanında
  
  öpüşü her gece kendine az ve
  deli bakir sandığımız gibi fakir
  bir burukluk bu
  
  kimler yıkandı bizden sonra ay
  ışında kalbim güneşine ilk kim
  uzandı tertemiz elleri ile
  
  bildiğim her gece bir fazlaydık
  lakin
  
  biri gider biri gelirdi sanki hep
  sarhoşluk dilimizle tadımızda
  renk
  
  hangi ahenkti gözlerimiz deniz
  kaç yaşındaydı sözlerimiz aşk
  kimdik sahi biz dev batışlarda
  
  vurduğunda kıyı savrulduğum
  ayrılığa yakışmayan yanaşma
  yoruldum
  
  ve yok olduğum bittiğim neydi
  gittiğim hangi şiirdi kifayetsiz
  kafiyesiz kaldım
  
  ...
  
  ah boş ver yalnızlığım
  şarabın olayım varsın
  kadehinde