lösemili çocuklar haftası

• 2013 için bu haftadır.
  
  kardeşlerimin doktor olması vesilesi ile bir kez lösemili çocukların yattığı servisi ziyaret etmiştim. oyuncak da almıştık bir sürü.
  
  hala her anını hatırlıyorum o günün...
  
  gittiğim gün oradaki çocukların çoğunun durumu umutsuz idi. buna rağmen, durumu bilen ailelerin halen "bir umut" diye bakışları ise iç parçalayıcıydı...
  bir anne vardı. kısacık sohbet etmiştim. "sakinleştirici almadan çocuğumun yanına gelemiyorum. ama olsun... bu bir yaşam tarzı. biz bu gerçekle ve bu hastanede mutlu bir aile olmayı başardık..." demişti. (bkz: aile olmak)
  
  sonra o doktorların, hatta yaşı 60'ı geçmiş prof'larım nasıl palyaçoya bağladığını,
  hemşiresinden temizlik görevlisine kadar herkesin nasıl o çocuklara sevgi dolu davrandığını, kısaca insanlığı gördüm orada.
  
  kardeşimin dediği de halen aklımda... "bu serviste staj yaptıktan sonra asla eskisi gibi olamam."
  
  size önerim; birkaç parça oyuncak alıp siz de ziyaret edin o yavruları.
  ve lütfen ilk fırsatta kan verin... sadece kan vermeniz yeterli ileride herhangi bir uyum durumunda size ulaşılabilmesi için.
  
  nacizane...