işaretleri okumak

• ancak karşılaşılan her şeyin işaret olduğu varsayımı ile yapılabilecek hayati hobi. işaretler karşıma çıktıkça okumanın yahut gözden kaçırmanın elimde olduğu ve buna karar vermenin daha da zor olduğu varsayımıyla ilk varsayımı gerçekleştiriyorum.
  
  karar vermenin çok ama çok zor geldiği bir insansanız eğer, ki bu sizi pasif bir karakter olarak gösterecektir, duyularınızın ve de zihninizin önüne gelen her işareti anlamlandırıp kendi dünyanızda sandbox oyunlar oynar durursunuz. hayati olması bundan kurtulamamanız yüzünden, hobi olması ise tek eğlenceniz olmasındandır.
  
  hiç beklemediğiniz anlarda illa ki kendilerine çok daha fazla dikkat çeken işaretler de gelecektir, ki ben bunlara kendi lügatımda lüzumsuz tesadüfler diyorum, ve bu işaretleri okumak her şeyi çözmek demek değil (yine bana göre) okunanın tam aksini düşünüp ona göre davranmanın gerekliliğini hatırlatır.
  
  işaretleri okumak ayakta kalmanızı sağlar, çok işinizi halleder, kısaltır; ancak keyfinizden keyif, huzurunuzdan huzur söker. en gıcık tarafı da bir başkasına bu okumayı deşifre edememenizde yatar; onun okumasını siz içinizde seslendirseniz dahi.
  
  bambaşka ve esas bakış açısıyla birlikte ilgisi:
  (bkz: simyacı)