kırda karanlık

• kırda metalsi bir uçurum kalınlığında
  hiçkimselerin geçmediği sesi
  orda burda yaşlı ışınlar. ötede az
  bir korkuluk; ölümün kırçıl çiçeği
  saklı bir seyircini resim kalışındaki leke
  her evin bahçesinde bir lamba yanıyor sanki.
  
  gündüzler kimi yerde gecedir artık
  bakışım kumdan şimdi
  önce yaşlı ışınlar, sonra sonra karanlık
  avuçlarımı yüzüme kapatıyorum
  ben kapatır kapatmaz
  evet, biliyorum, iki kere karanlık.
  
  edip cansever