atlantik duvarı

• nazilerin 2. dünya savaşı'nda yaptıkları belki de en büyük hata.
  
  "- rusya'ya bulaşmayacaklardı aga!" söyleminden bile daha ileride görülebilecek gerçek ve devasa bir hatadır ve aslında unterrehmen barbarossa'nın başarısızlığı ile de ilintisi vardır.
  meraklıları vardır, anlatalım,
  
  korunmaya çalışılan kıyı hattı amerika'nın doğu sahillerinin kabaca iki katıdır. karşınızda nereden çıkarma yapacağı bilinmeyen bir düşman var ve siz kendinizi bunu bilmediğiniz için bütün hattı sert şekilde koruma ihtiyacı hissediyorsunuz. işte hata bir kere daha buradan başlıyor. devasa bir verimsizlik ve belirsizliğe para yatırıyorsunuz. düşman taş çatlasın diyelim ki 10 kilometrelik bir çizgide hattınıza matkapla deler gibi yüklenecek, siz belli miktarda kaynakla 5000 km. korumaya çalışıyorsunuz. şöyle düşünelim atlantik duvarı başarısız oldu deniyor. başarılı olma şansı hiç yoktu ki. çıkarmanın yapıldığı normandiya bölgesi'nde delindi, burası 10 km falan olmalı. 4990 kilometrelik kalan atlantik duvarı'nda eğitim atışları hariç tek kurşun atılmadı, böyle bir şey olabilir mi? insan gücü haricinde oralara yatırılan donanımsal gücü kaydırıp başka yerde kullanman da imkansız. akılalmaz bir hata, inanılmaz ve tahammül edilemez bir verimsizlik. bu hataya gömülen para, doğal kaynak ve işgücü de inanılmaz hatalıdır. burada verimsizlik derken %40-50'den değil, belki de %10000 falan gibi bir sayıdan bahsediyor olabilirim ve bu baştan belli, dikkatli düşününüz. bu verimsizliği, boşa harcanan para ve kaynağı onbinlerce uçak, tank, denizaltı parası olduğunu unutmayınız.
  
  yapılması gereken;
  
  bana göre yapılması gereken kıyıya bir torba bile çimento dökmeden, bekleyen asker bağlamadan bir kere bu verimsizlik konusunu bertaraf edecek bir fikir üretmektir. savaşta bir silaha, bir istihkama, bir "şeye" para yatırıyorsan onu mutlaka kullanacaksın. ben olsam o kadar parayı tüm avrupa çapında son derece hızlı yer değiştirebilecek, örneğin 8-12 saat aralığında kıyıya ulaşacak ve bu 5000 kilomtrenin çıkartma gelince "gerekli yerini tutacak" bir reserv birlik networküne harcardım. adına da mesela "atlantic reaction network" falan derdim. yine parayı çok uzun menzilli ve hızlı bir keşif uçağını sahaya sürmeye harcardım. çıkarmayı gemiler kıyıya dayandığında değil, toplandıkları limanda görmeyi başarsam belki 1 gün kazanıyorum. o sırada da birlik kaydırırım. gene parayı kıyıya gelmiş/çıkmış, yaklaşmış birlikleri yok etmek için tasarlanmış/özelleşmiş yeni bir tank/top/obüs modeli geliştirmek için harcardım. kabaca düşmanı karşılamak için "oraya gelen" şeye para vereceksin, "orada hep olan" şeye değil.
  
  atlantik duvarı eninde sonunda delinirdi demek bile abesle iştigal çünkü duvar bir ilüzyon, çılgınlık. kurtlara karşı dikenli tel çekmiyorsun. atlantik duvarı gömülen paradan öte asker gücü bağlamında da felakettir. bildiğim kadarı ile duvar, yetersiz kadrosu ile birlikte 300.000 kişi gerektiriyordu. düşünün, ortada çıkarma yok, belirlilik yok, doğuda ruslarla gırtlak gırtlağasın, atlantik duvarı askerleri her gün güneşleniyor, pinekliyor. orada yatan top boşuna, makineli tüfek boşuna, cephane boşuna her şey boşuna.
  
  bunu hadi fuhrer ihtiraslarıyla göremedi. onca general, bakan, mühendis nasıl göremedi. aklım almaz düşündükçe yıllar yılı. yazmak şu boş dakikalara kısmet oldu...