oyun geliştirmek

• gelelim herkesin daha yakinen ilgilendigi amator oyun gelistirme konusuna,
  
  "amator oyun gelistirmek"
  
  amator oyun gelistirme, hep oyun yapmak isteyen, kafasinda fikirleri olan ama bu konuda devasa butceleri olmayan, teknik destegi ve altyapisi dusuk olan firma veya kisiler tarafindan girisilen cilginliktir.
  ideal olani en az birkac kisiden olusan bir ekip olmasi iken komple delirmis kisiler tek basina da bodoslama dalabilir bu cilgin ruyaya.
  
  acikcasi yukarida yazdigim profesyonel oyun gelistirme konusunda yazilanlar birebir gecerli olmakla birlikte, butcesizlik, ekipsizlik, maddi manevi dayatmalar yuzunden genelde cok daha hazir sablonlar uzerinden gidilen, hazir materyal/konu/sistem kullanilan bir eziyete donusur. bu sebeple "kod bilmeden oyun yapmak", "sifir butceyle oyun yapmak" gibi dusunceler cok amatorce ve genelde basarisizlikla sonuclanan surecler olsa da denenebilir.
  
  freeware programlar veya cok dusuk ucretli programlar vasitasiyla ise girisilebilir. ayrica normalde cok yuksek maliyeti/lisans ucreti olan programlar/oyun motorlari eger ki egitim amacli yani uzerinden kar etmeyeceginiz ucretsiz dagitacaginiz oyunlar icin kullanmayi dusunuyorsaniz ucretsizdir.
  
  burada onemli olan surec disiplinli ve siki calismaktir, amator projelerin en buyuk dezavantaji her an dagilmaya hazir olmasidir. hele ki birden fazla kisinin calistigi projeler cok kafa dengi insanlar bir araya gelmemisse buyuk ihtimalle asla son duzlugu goremez.
  
  burada hazir oyun motorlari uzerine ornek ve kaynaklari takip ederek oyun motorunu iyice ogrenmek, en az bir script dilini orta derecede bilmek yazilim tarafi icin yeterli olmasa da iyi bir baslangictir.
  
  ayni sekilde tasarim icin cesitli oyunlari inceleyip bol bol film izlemek, "anlatim dili" denen seyi kavramak onemlidir, asgari seviyede tercihinize gore 2d veya 3d bilen bir tasarimci, eger yoksa hazir ulasilabilecek stok tasarim objeler ve karakterler onemlidir. bunlar olmadan projeye baslamamak gerekir.
  
  acikcasi eger minimum sekilde de olsa, maasla calisan proje elemanlari varsa, ya da ufak da olsa en azindan proje boyunca temel gecinme masraflarini karsilayabilecek butce varsa projenin gerceklesme ihtimali artar. yoksa yine afedersin kol gibi gelmis dogalgaz faturasini nasil odeyecegini dusunurken oyun yapmaya calisirsaniz feci derecede cuvallar ve kisa surede hayallerinizden vazgecmek zorunda kalarak gerceklik duvarina carparsiniz.
  
  "oyun gelistirici psikolojisi"
  
  kisaca da olsa deginmek gereken bir konu.
  eger gelismis dunya ulkelerinden birinde (bu sadece amerika degil, avrupanin daha yeni yeni gelismekte olan ulkeleri icin de gecerli) oyun yapmak gibi bir ise kalkistiysaniz, sosyal cevrenizden, ailenizden, devletten olumlu tepkiler alirsiniz. cunku gelismis bir oyun sektoru olan ulkelerde zaten "para kazandiracak is" olarak gorulmesi bile basli basina yeterli bir sebepken bir de "ortaya birseyler koyan toplum, ureten toplum, sanata deger veren toplum" farki sayesinde destek cok fazladir. bir oyun sektoru olmayan avrupa ulkelerinde bile oyun yapmak "muzik yapmak, sinema filmi cekmek" gibi seceneklerle ayni kefeye koyudugu icin, sanat olarak addedildigi icin hem devletler hem vatandaslari tarafindan desteklenir. bu sebeple kafa yapisi gelismis dunya ulkelerinde oyun yapmaya girisecek kisi son duasini edip oyle girismez, aksine heyecanli ve keyifli olur, "yeni bir maceraya girisiyoruz" dusuncesinde adeta hayattan daha cok zevk alir hale gelir.
  
  gelismemis ve "elbet belki birgun bir ihtimal sanirim galiba gelisecek dunya ulkeleri"nde ise (misal 3. dunya ulkeleri, misal memleket), oyun yapimina girismek basli basina psikolojik bir harptir. bu 20 sene once de boyleydi, anladigim kadariyla bugun de zerre kadar degismemis, kisacasi boyle gelmis boyle gider. oyun yapmak "cocukca heves" olarak gorulur, bos is, zaman ve para kaybi, baltaya sap olamamis insanlarin ugrasacagi is olarak gorulur. destek olmak bir yana herkes bir yandan cekistirip kucumseyerek oyun yapimcisini canindan bezdirir. devlet ise zaten butun destegi laz muteahhitlere verdigi icin oyun yapimcisini gormez, zaten gorse de tanimaz. cok uzaktir devlete oyle "oyun kulturu, teknoloji ve sektor", cok ugrasanin kafayi yiyecegini dusunur, bas belasi der gormezden gelir. bu sebeple kendi cebinden butce ayirip bu islere kalkisan bazi saflar cok kotu durumlara duser, sokaklarda kagit toplayarak gecimini saglar, psikolojisi bozulur. bu sayede oyun denilen sey memleket icin ulkenin uzerine oynanan birseylerden oteye gecememistir.