corporate governance

• en son italyan parmalat'in da iflasiyla iyice ayyuka cikmis sirket yöntemi etigi hakkindaki tartismalara cözüm üretmekle alakadar akim...
  
  varolan doktrin bu akimi tam olarak sinirlandiramasa bile; çikis noktasini ceolarin kisisel menfaatlarini sirketinkinden, dolayisiyla da hissedarlarinkinden önde tutmalari olarak tesbit etmistir...
  imkanlarin müsterek kullanimi ile kar etme amaciyla olusturulmus bir platform olan sirket, yönetici güruhun elinde kuklaya dönebilmektedir...
  mesela isleyen sirketin karina ortaklik semalari arasinda en güzide olani stock options, ceolarin fazlasiyla istahini kabartmis ve sahte bilançolar, borcun gizlenmesi gibi yöntemlerle; audit firmalarinin da ortakligiyla sefafliktan ödün verilerek makyajli kar-zarar tablolari gösterilmistir...
  borsada yükselen degerler sirketin hisselerine tavan yaptirmis, akabinde çosan ceolar optionlarini kullanarak satin aldiklari hisselerle spekülatif etkiden faydalanip köseyi dönmüslerdir..
  
  yetmemis golden parachute gibi uygulamalar, sirketi kendi menfaatlari için batirma raddesine getiren ceolar için (bkz: jean marie messier) giderayak vurgun yöntemi teskil etmis, varolan sömürü sistemini upgrade etmeye yaramislardir...
  
  corporate governance gibi bir akim avrupa komisyonunun gündemine oturmakla kalmamis, uluslararasi muhasebe kurumlarinca yeni standardizasyonlara gidilmesine karar verilmis, büyük sirketlerin ise bu konuda ve sürdürebilir kalkinma gibi komsu mevzularda, güven verme amaçli koca raporlar hazirlatmalarina sebep vermistir...