türk insanındaki estetik yoksunluk

• led tabelalar.
  bu ırzı sikik nereden çıktı başımıza kaşla göz arasında anlamadım gitti. bu kadar basit ve ucuz bir görünümü ancak böyle bir aksesuar sağlayabilirdi caddelerimize ve sağladı da.
  her dükkanda, her vitrinde şakır şakır flaş gibi insanın gözüne gözüne patlıyor, sağa sola ileri geri çat çut harfler rakamlar gidiyor geliyor, inip çıkıyor vs vs türlü türlü şebeklikler...
  
  çirkin mi çirkin, itici mi itici, göz alsın da dikkat çeksin mantığından bir adım öte amacı yok. hele göze hoş görünmesinin esamesini okumanın imkanı ise hiç yok.
  yazılar, rakamlar tabela çerçevesinin içinde ortasına doğru ufalıyor, sonra geliyor yeniden büyüyerek.
  sonra bir daha küçülüyor, bir daha büyüyor vesaire.
  tam tekrar ufaldığı an çerçevesi, askısı, kabloları, varlığı ve varlığının tüm emarelerini de hüp diye içine çekerek bir puf sesi ile sırra kadem bassa tüm yeryüzünden... warp'a çıkan atılgan gibi.
  işte o gün bir garip huzurla sokaklarda yürümeye başlayacağız.
  ne olduğunu bir türlü anlayamayacak kimse!
  "lan bir şey olmuş ama ne?" diye yüzümüzde güller açmış şekilde etrafa bakacak bakacak ama bulamayacak.
  
  o denli lüzumsuz işte sktiğim şeyi.