serseri aşıklar

• güzellik sokaklarda
  güzelliğine çıktım sokaklara.
  masam, beni beklemesin
  odamı unuttum.
  kendi kendine çizilen sınırında kalabalığın,
  bir yürüyüşe katıldım
  bir haydut gibi, bilgecan.
  etimin hükmünde küçüldü zaman
  bütün şehirler gibi bu şehir de
  ışıklarıyla kaçıyor karanlığımdan!
  kendini hoş gören bir araç bu
  korkmadın kalabalığın beni yadırgadığından
  
  sevişirken nasıl zevk alıyorsam ısırılmaktan,
  çürük taşımayı bilmeliydim öyle.
  bu şehir gibi ben de
  mutluluk büyütüyorum acılarımdan.
  sokakta, kendi ülkemde gibiydim
  odamı özledim yine de.
  her eylemde bir bahane bulduğumdan
  güzellik uzar odalarda.
  sınırlanmış bir yerde, kavramak
  tartışma olur
  odama kapanarak sokağa bıraktım
  dostlarımı unuttum doğulu bir devlette
  odalarda her şey mümkün
  dağınıklığı topladım,
  müzik dinledim,
  suladım çiçeklerimi
  masam beni çağırıyordu
  masamın yüzü istekli
  aklımı kullanmaya çağırıyordu.
  haksızlık ettim düşünürken
  ipte yürür gibi geldi önceleri
  kapandım saatlerce kitaplarıma
  konuşmak istemedim,
  konuşmadım.
  düşünmek ölmek olduğundan mı biraz da
  tekrar olmak istedim ışıklı sokaklarda.
  
  serseri iki aşık
  sokak ve oda.
  ne ölçüler yetiyor,
  ne yargılar
  ilişkilerini açıklamaya
  yine de ordalar işte,
  her biri kendi katında.
  
  ahmet güntan