çikolata

• sevmiyorum deyince insanlardaki yüz hali beni hep şaşırtan yiyecek. sabah arkadaş almış gelmiş. ye ye ye... sevmiyorum diyorum! olmaz illa ucundan al bi parça... hem ısrar ediyor, hem çikolata sokuyor burnuma... bana kesinlikle yapılmaması gereken 2 kusurlu hareket! hem ısrar, hem çikolata. tersleyince küstü. okumayacak burayı ama ben anlatayım...
  
  ben küçükken karşı komsumuz yasli bi teyzeydi bizim. yillarca anneanelik etti bize çokta severdik evine girer cikar yer icerdik karsi daireye gitmek annemin temizlik derdinden kacmak, doyasiya şeker çikolata yemekti bizim icin. kızları almanyadaydı. o da bizi torunları yerine koyuyordu. her geldiklerinde bi sürü çikolata getirilerdi. bademli, fındıklı... bi sürü ama. hem annelerine, hem bize, hem çocukları yesin diye kendilerine... yaşlı kadın yemezdi bize ayırırdı. sonra anaanne öldü. cok uzulduk. ağladık hep birlikte. çocuk aklı işte derdim çikoltaydı belki benim. bize sakladığı cikolatalar epey vardi. kızları hepsini bize verdi. zaten size ayırmıştır dedi. aklima geldikce gider kapisina oturur yerdim. annem kızıyodu çok yiyorum diye.
  
  sonra o daireye başka bi aile tasindi. 3 cocuklari var. kizlar ortaokulda. oglan lisede. anneleri anasınıfı ogretmeni. ben 6 yasindayim. cocuklar okul cikisi evde yalnız. benim icin gayet ii cunku arkadaslar bana. ablamla abim ilkokulda ve oglenciler. alisigim zaten o eve. ozlemisim girip cikmak istiyorum yine. annem azarladıkça kaçıp orda oynuyorum. samimi oldukca bunlar beni cagirmaya basladi. hadi gel bakalim tv izleyelim. oyun oynayalim, resim yapalim... bende her çağırdıklarinda evdeki çikolatadan aşırıp gidiyorum. annem görmüyo ya! ye yiyebildiğin kadar... baslarda bişey yoktu ama sonralari tv izlerken buyuk ablalari yanima sokulmaya bacagimi falan sevmeye başladı benim. odada diğerleri de var. bisey oluyor farkindayim ama anlam veremiyorum. kız bacaklarımı falan elliyor. korktum kalktim eve gittim.
  
  bi kac gün cagirmadilar sonra bigun yine kapi caldi annem acti. sonra beni cagirdi bak ozlem ablanlar cagiriyo seni. gitmek istemiyorum dedim annem dedi ki ne ayip pasta yapmis annesi hadi git ye de gel. ya istemiyorum dedikce annemde kapiya kadar cagirmislar ayip diye zorluyor beni. birde temizlik yapiyor yine ayak altindan cekileyim istiyor ne bilsin kadin bisey diyemiyorum ki. ciktim gittim. gercekten pasta vardi. hic unutmuyorum çikolatalı. sonra ben yerken abisi arkadan gecer gibi yapıp orasını bana sürtmeye başladı bi kaç kere çıktı gitti salona. dondum kaldım. ağladım ben eve gitcem diyorum. ablasi arkadan geldi olmayan memelerimi falan sıktı. lan daha 6 yasindayim 6! sonra dedi ki bak eger başkasina söylersen gece gelir anneni keseriz. evde diger kiz yok. oglanla kiz. agliyorum aglama diye sıkı veriyo bi yanimi. ablani kaciririz...
  
  sonra beni annesinin yatagina götürdü mavi bi yatak örtüsü unutmuyorum. ustunde seker gibi yuvarlak bi yastik var. kendi yatti ustunu falan acti o tabi ortaokulda memeleri falan olmus. göğsünün orda bir ben var. mememi op diyor öpüyorum. sık diyo sıkıyorum. agliyorum eve gitcem diyorum olmaz eğer soylersen oldururuz anneni diyor. sonra kalktı gitti. ben odadan çıkarken abisi geldi. koca adam benim gözümde. sanki babamla yaşıt. ustumu falan siyirdi benim. orami burami optu. bana bunlari soyle diyor ben de soyluyorum. söyle yap diyor. kızıyor. 6 yasindaki cocuga beni bilmem ne yap diye .... bişey söyletiyor. elleri kokuyor. neyse tehdit ede ede eve yolladilar beni. anneni keseriz. babanı öldürürüz..ablana da yaparız. ..
  
  bi kac gun sonra tekrar. korkuyorum ama gidiyorum. tekrar, tekrar... gitmem diyemiyorum korkumdan...o bi karis halimle ailemi korumak icin, onlara bişey olmasın diye oralarini buralarini elliyorum, sıkıyorum, öpüyorum. ..
  
  annem fark etti huzursuz oldugumu zorluyor ama ses edemiyorum. kizim dovduler mi? bisey mi dediler diyor, yok diyorum. gidip gelince öyle duruyorum. normalde hareketliyim, yaramaz bi çocuğum ama.... gondermedi sonra beni. aklina dahi gelmedigine kalibimi basarim. zaten kimin aklina gelebilirki boyle sapikca bişey. bigün bakkal dönüşü abisi merdivende gördü beni. niye gelmiyosun dedi. annem yollamıyo dedim. söyledin mi diyo yemin ediyorum valla söylemedim diye. söyledin demi? gece öldürcem hepinizi diyor bana... merdiveni cikana kadar popomu elliyor.. ya gece gelirse diye korkumdan tuvalete gidemiyorum. yapismisim babama. koltukta babama sarilip sizmisim. o gece yuksek ates kusma altima falan kaçırmışım koltukta. bizimkiler kaptiklari gibi hastaneye götürmüşler. ne oldugunu anlamamislar. ilaç milaç yollamışlar beni.
  
  ertesi gün anneleri duyup gecmis olsuna geldi. anneme çikolatadandır çok yiyor dedi. annem yok epeydir yemiyor diyor. çünkü bırakmıştım yiyemiyordum. o pastadan sonra hiç çikolta yiyemedim. garip kokuyor. şimdi 28 yaşındayım hala çikolata yiyemem. millet diyo ki abiii çikolata yenmez mi sen nasıl insansın? ya bi yesen birakamzsin. hatta saka olsun diye dogum gunumde kocaman bi cikolatali pasta aldiklarini bilirim. olmayınca olmuyor işte arkadaşım. yenmiyor. başka baska şeyler kokuyor şu meret. neyse;
  
  nikah zamanı annem davet edilecekleri sayıyor. bi an dedi ki kızım özlem ablan buraya taşınmış yakın bi yere çağıralım mı? gelsin kocaman olmuş, öğretmen olmuş. evlenmiş 2 kızı var diyor. yıllarca komşuluk ettik çağıralım... durdum. özlem kim yaa dedim? anlattı, hatırladım unutmadığım özlemi... unutmamıştım ama o kadar derindeydi ki... aaaa geçekten mi? iyi gelsin dedim. çünkü ne bana ne aileme biey yapamazdı. artık bunu biliyordum. o bana bunları yapaken ben yalnızdım ama şimdi değildim annem babam abim eşim herkes yanımdaydı... sıkıyosa şimdi dokunsun bakalım dedim. çünkü ne zaman yalnız kalsam insanlar bişeyler istedi benden. ve hiçbirinde benim ne istediğimin bi önemi olmadı.
  
  çocukça belki ama bunları düşünürken 28 değil 5 yaşındaydım. gelsin dedim. gözlerime baksın şimdi dedim. .. abisi nerdeymis dedim. ıstanbuldaymis gecen sene karisi olmus kanserden. gencecik yazik colugu cocugu kalmis ortada dedi annem. normalde vicdanliyim ben uzulmem lazim ama allah yukarda sevindim!!! dedim ilahi adalet var! allahim sen goruyodun! ben ağladıkça, her kapı çaldığında o çocuk halimle ayaklarıma inen o kaynar suyu bi sen biliyodun. ve bunu bana gösterdin. yıllar sonra hayatımın en mutlu gününde onların hayatlarının nasıl mutsuz olduğunu öğrendim. vicdansızca gelebilir size. bunları hissederken de yazarken de utanmıyorum. tecavüzcüyü anlamak diyolar ben 23 yıldır ne anlayabiliyorum, ne anlatabiliyorum. buyrun siz anlayın.
  
  geldi. yanında eşi falan da var. ama kızları yok. kapanmış. turbana girmis. takıyı takarken sarıldı allahım aynı koku... çikolatayla karışık başka bişey kokusu sanki. sanırım ondan bu kadar manyak bi koku hafizam oldu. ahhh yaa nasıl büyümüşsün canım hiç değişmemişsin dedi. umarım siz değişmişsinizdir dedim. annemim, kocamın arasındaydım. ya anladı ya anlamadı. yok canım ne değişicez biz aynı falan dedi... geçti gitti.
  
  hayat hep deneyim. omrum boyunca haksizliga gelemedim. sadece bana degil baskasina yapildigini gordugum her turlu tacize tahammül edemiyorum. hele ki çocuklara. deli oluyorum. her kötü şey, her yaşanan büyütüyor insanı. her yara daha güçlü kapanıyor bende. sanırım ondan bu kendine güvenim. ondan bu kadar cesurum artık. ondan bu kadar gözüm kara. ondan artık yaşadıklarıma sessiz kalmıyorum. ondan ben 11 12 yasindayken akrabanin yeni ergen oglu beni ellediginde agzini yuzunu dagitip, babasina oglun beni elledi diye bagirabildim. ondan bu kadar net bi kadın oldum çıktım. istemiyorsam bağıra çağıra istemiyorum diyebiliyorum artık. ve tahammülsüzüm.
  
  neyse nerden nereye geldik. hasılı sevmiyorum çikolatayı. kokuyor abi... baska şeyler kokuyor...