şehirler arası otobüste dağıtılan kek

• bu nesne-i şahane ile aramda bir çekim var. kayseri'ye gidiyorum. bindik koltukları kazık gibi bir otobüse, şansıma benim ayaklık kıpırdamıyor bacaklarım tutuldu. muavin adama selam vermiyor. düşünün kaliteyi. yanıma bir hacı amca oturdu. yol boyu muhabbet, amcamın askerlik anıları filan derken yaklaştık muavin hala ortada yok. ben su istiyorum nezaket içinde beni duymuyor. duysa da sallamıyor. midem bulandığı için hiçbir şey yemeden çıkarım yola. ama o kek benim tek öğünümdür yolculuk boyunca. neyse gelmedi kek. ben yine nazik, ''bir su alabilir miyim?'' dedim yine sallayan yok. hacı amca dedi ki bak şimdi.
  
  -gardaş bi su versene!
  
  su bir dakkada geldi. bana hafif erkeklik ve cemiyet dersi vermiş amcamı taklit ederek şöyle dedim
  
  + gardaş bi kek versene!
  
  kek hemen geldi.
  
  inanın bayanlar bile nezaketi elden bırakıp herkes ''gardaş su versene'' '' gardaş kek versene'' filan demeye başladı. muavinin çalışmaktan başı döndü.
  
  ama keki nazikçe yedim.