5 eylül 2012 afyonkarahisar'daki patlama

• maalesef bu üzücü olay gerçekleştiğinde, adana'da inzibat olarak askerdim. şehitlerden biri adana'lıydı ve uçakla cenazesi geldi. törenle cenazeyi incirlik hava üssünden alıp ve defnediliceği köyüne götürmek üzere, konvoy olarak yola çıkmıştık. köy öyle uç bi yerdeydi ki, adana'dan çıktık sandım ben. doğma büyüme istanbul'da olduğum için, neredeyse yerleşim yeri bile olmayan yollar garip geldi, git git bitmedi.
  
  sonunda köye geldik ve acayip bir kalabalık vardı. şehidin cenazesini biz getirmesek, asker uğurlama töreni var sanırız, o derece kalabalık ve türk bayraklarıyla dolu. sonunda tören adımlarıyla, şehidin tabutunu, ailesine toprağa verilmesi için teslim edicez. şimdi söyleyeceğimi tabut taşıyanlar anlar eminim. diğer şehit, kendini vuran veya emekli komutanların cenazelerinde, o tabutlar inanılmaz ağır geliyordu. fakat bu yaşıtım olan şehidimizin cenazesini omuzladığımızda, tabutun içi resmen bomboştu! komutan hemen uyardı; "oğlum biraz ağırmış gibi hareket edin, ailesi üzülmesin" dedi.
  
  işte o an içim daha çok parçalandı. bir aile gencecik çocuklarını askere gönderiyor, hiç olmıcak hele hele askeriye içerisinde hiç olmaması gereken şekilde, ordunun cephaneliğinde ihmalden dolayı patlama oluyor. aileler çocuklarının cesetini bile göremiyorlar, çünkü paramparça olmuş vaziyette. bu çocukların hayatı bu kadar mı önemsizdi allah aşkına!
  
  kabataş'da doğruluğu bile ispatlanmadığı halde, meydanlara çıkıp çığırtkanlık yapan başbakan, bu olayla ilgili doğru düzgün bir açıklama bile yapmadı ve olayı aydınlatamadı hala. hoş neyi çözdü, neye sahip çıktı ki bu güne kadar. anca yurtdışında bağırır "one munite" diye.
  
  (bkz: uludere katliamı)
  (bkz: 11 mayıs 2013 reyhanlı bombalı saldırısı)
  ve daha şuan aklıma gelmeyenler..