kırşehir

• yolculuklarımın başladığı ve bittiği şehir. binlerce kapılı bir şehir kırşehir. girince birinden giriyorum, çıkınca hepsinden çıkıyorum. çocukluğumun dolulu bahar yağışları akıyor kızılırmağında, bağ bozumu tanrısı elinde kadehi pekmez kazanlarının başında ağlıyor. medusa'ya aşık ettin beni. taş olacağım onu öpersem. dizleri yaralı elleri çatlak çocuklar tırpanlıyor çayırlarını. üstüne toz konmayan bir höyük, ölümün sekizgenliğini şekillediren kümbetler ve gökyüzünde çığrışan türkülerin. alıyor dert beni. alıyor, bırakmıyor. şairler uzak dursa da bozkırlı teninden ben ısırıyorum esmer memelerini. kimsesiz tepelerde yaktığım ateşler, tek başıma içtiğim karanlık geceler, yıldızların tozunu yuttuğum yaz serinliği, aşk acısıyla sızlandığım geçmiş zaman saatleri... çocukluğumun güncesi kırşehir. yayan ve tek sabaha karşılarda adımladığım toprak patikalarında besledim ruhumun kanaryasını. seher vakti çaldım kendi kapımı ve girdim usulca koynuna kendimin. hititlerden miras masalları büyüttüm içimde. bir ben, bir sen, çok sarhoş olduk yalnızlığın terekesinde.
  
  yolculuklarımın bittiği şehir, yolculuklarımın bittiği şehir. beni medusa'lara aşık ettin, gözün aydın. binlerce kapından yalnızlık girer içeri.