3 entry daha
  • ilk kez geçen yıllarda karşılaştığım ve çok kötü rezil olduğum durumdur.

    şöyle ki;

    hayatımda hiç otelde falan kalmadım. zira bizim sülale geniştir. memleketin her yerinde illa bir akraba ve ya akrabanın akrabası ve ya akrabanın akrabasının akrab... vardır. ama işte bir-iki yıl önce yolumuz düştü ecnebi bir memlekete gittik. bende ingilizce nanay! bir eziklik var üstümde. "hanzo" gibi hissediyorum kendimi.

    ne yapacağını bilemez halde otele geçtim, odaya girdim, 10 saattir uçaktayım uykusuzluktan gözlerim kapanıyor artık. yatağa sokuldum ve mücadele başladı. bir iki çektim olmadı. kıvrıliyim dedim "bana mısın" demiyor.
    "yorgan değil herhalde bu! yırtmayalım gevurun malını" deyip vazgeçtim. dolaplara baktım yok başka yorgan falan, incil buldum "töbe bismillah" dedim aldım en uzağa koydum. açtım klimayı sonuna kadar. yatağın üstünde süs için koydukları bir bez var(bizdeki dantelin dantelsizi), küçücük bir şey ama işte o boşluk hissi için aldım üsütüme yattım.

    sonradan "disturuplu ol" manasına geldiğini öğrendiğim "do not disturup" yazısını asmamışım kapıya. sabah bir uyandım arap bacı bir abla odada. kadının gözlerinde gördüm içten içe gülüyor. "hello" dedi ama o hellonun altında "kücccüükkk bey pek de ahmakmuışssunuz cjanım" yatıyor belli. "hello" dedim. abla çıktı üsütümü başımı giydim. yazıyı astım sonra bir daha gören olmadı ama yorgan işini bir-iki gece daha çözemedim.

    demem o ki cehalet kötü bi şey.
3 entry daha
hesabın var mı? giriş yap