manisa davası

• 26 aralik 1995’te 16 genç, geceyarisi evleri basilarak, aileleri tehdit edilip tartaklanarak gözaltina alindilar ve kapisinda manisa emniyet müdürlügü yazilan iskencehaneye götürüldüler. o kapidan girdikten sonra olanlar ise, yillardir tartisiliyor.
  emniyetin iskence sürecinden önce tutuklama gerekçesi de bir duvara yazdiklari, “demokratik lise istiyoruz...”, “yasasin halklarin kardesligi” sloganlaridir.
  kisa bir yargilama sonucunda, ki mahkeme normal süreçten daha hizli isletilmis suçlu bulunan bu 16 gence 76 yil hapis cezasi verilmisti. sonrasinda temyize gidildi ve yargitay iskence nedeniyle cezayi bozdu. iskencenin çok aleni olmus olmasi ve bir de milletvekili tanigin bulunmasinin bunda büyük etkisi vardir.
  iskenceci polisler hakkinda açilan dava mahkeme 11 mart 1998’de yeterli delil olmadigi gerekçesiyle beraatle sonuçlandi. yargitay bu karari da bozdu ve mahkeme 27 ocak 1999’da ilk kararinda direnerek iskenceden beraat kararinda direndi. bu mahkemenin baskani, daha sonra sami türk’ün ‘cezaevlerinde iskenceyi önlemek için’ olusturdugu manisa cezaevi izleme kurulu’nda yer alacakti.
  yargitay karari yine bozunca mahkeme bu kez iskencecilere ceza vermek zorunda kaldi. yargitay bu defa da davayi “polisler savunma hakkini kullanmadi” diye bozdu; çünkü davayi zaman asimina ugratmak isteyen polisler, savunmalarini yapmaya gelmemisti. dava o gün bugündür sürüyordu. 10 iskenceci polis, 44. durusmada beraat etmeyi veya isin surada az bir sey kalmis olan zaman asimina kadar uzatilmasini bekliyorlardi ki; ab raporu hesabi bozdu.
  bugün bu gençler serbest ve devletten hak ettiklerine karar verilen tazminati aihm araciligiyla aldilar ama yasadiklari acilar o anda oldugu kadar canli olsa gerek.