aile apartmanı

• insanların kendilerin olan başka insanlarla bir araya gelince nasıl hayvanlaşabileceğini gördüm ben burada.
  
  8 aydır bir aile apartmanındayım. çok acele bir taşınma sürecim olduğundan mecburiyetten geldim oturdum. ev sahibiyle ilk konuştğumda benden bir sorun çıkmayacağını anlayınca hemen başladı kendi düşüncelerine.
  
  "yani biliyorsun burası aile apartmanı, çok ses yapmazsan iyi olur tabii"
  
  gecenin bir yarısı hayvan gibi müzik açarlar, televizyonun sesi maşallah sinema salonu düzeyinde, evin içinde koşturan çocuklar... merdivenlerden inip çıkarken jurassic park'taki su bardağı sahnesini yaşıyorum her gün. insan değiller yemin ederim.
  
  "arkadaşların olacak tabii ki ama dikkat et işte"
  
  yani diyor ki; ey aile apartmanındaki bekar çocuk, eve kız arkadaş getirme diyemiyorum açık açık ama sevişirseniz de haberimiz olmasın. ama tabii sevişme hakkını belediye nikahı ile kazanmış üst komşularımın bütün fantezilerine zorunlu kulak misafiri olmamda bir sakınca olamaz. ne de olsa devlet izin vermiş, inletin apartmanı anasını satayım.
  
  "alkol almana karışamayız ama dikkat et sen yine de"
  
  buna ne desem bilemedim. hani kötü bir şey demedi adam tamam da, içip içip nara atmam herhalde. nasıl bir bakış açısı bu insanlardaki arkadaş ya.
  
  (bkz: uyumayın ulen)