ekşi sözlük

• yandan yandan da olsa hayatımda yer etmiş, özünde çocukluk oyuncaklarımdan olan bir şey.
  devamında da çocukluk sonrası edinilen arkadaşlarla ortak maziye dair susam sokağı, tansu çiller, hbb ya da mesela kenan doğulu'nun saçlarının uzun olduğu yıllar gibi sadece belli bir dönemde belli bir yaşta olanların bilip de üstüne konuşabileceği şeylerden.
  zamanla internetle birlikte yine iyi kötü hayata ayak uydurmayı başardığından dönüşüp ergenliğim ve diğer işte adlandırmak istemediğim dönemlerimde de kendine yer bulabildi.
  okulda internete girmek için haftada 5 dk filan bulabiliyorsak (bkz: liseyi yatılı okumak) onda da ya amazon'dan asla sipariş edilemeyecek dvd setlerine falan bakardık ya da dönüp dönüp sözlükten bok çeşitlerini okurduk.
  yazar olmak o yıllarda 3-5 kere denendiyse de bu girişimler hep hüzünlü biterdi, arada gaza gelinip hesap açılırdı ama kullanıcı adı dahil maziye gömülüp unutulurdu o hesaplar. ergen adamın işi gücü çok oluyor tabi, vaktimiz yetmezdi. aman neyse iyi ki de kişisel olgunluk sınırımızı aştık da yazar olduk, bakıp bakıp utanacağımız şeyler yok, yani en azından çok fazla yok.
  zamanla boku çıkmış denebilir, bence sadece değişmiştir. alem göt olduysa ekşi sözlük'ün suçu yoktur yani. bana göre özünü kaybetmemiştir. kullanıcılar böyleyse sözlük de böyle olacaktır yani kardeşim, okuldaki öğretmenlerinizin hepsi süper miydi sanki?
  eskiden somut, kanlı canlı, nefes alan, yürüyen insanlar olarak varlığını bildiğimiz kişilerin hesaplarını takip etmek en büyük eğlencemizdi. bir de bir yazar profiline girip entrylerinden kim olduğunu çıkarmakta da hiç fena değildim. stalkerlık da kanımıza böyle böyle işledi işte.
  sonra yazar sayısı sonsuza ulaşınca biz de kendimizi yazar olmuş bulduk. bir de baktım herkes de yazar oluvermiş, insan hep sadece kendisi sanıyor tabi.
  neyse. böyle böyle şeyler işte. ergenken yazar olsaydım yapacak olduğu bağımlılığı yapmadı tabi asla. iyi de oldu bence. şu aşamada artık "kim okursa okusun amaaan" diye bakarak aslında kendime not olsun diye sanki blog yazıyormuş gibi yazıyorum çoğu şeyi. muhtemelen herkesten çok da kendim dönüp okuyorum yazdıklarımı, çoğu zaman da "iyi ki yazmışım" diyorum, yazmasam uçarmış.
  çocukluğumdaki kadar değilse de hala biraz biraz eğlence kaynağımsın sözlük, bakışıp bakışıp hep gülüşiciğiz, hınzır seni.