gerçeklerin bir anda yüze çarptığı an
-
almanyadaki annemle telefon konusmamizda olmayacağını bildiğim halde 'gel o zaman benimle kal ev arkadaşı buluncaya kadar' dememin akabinde kulagimda cinlayan kahkahalari.
ek olarak doğru şeyi yaptigimdan en cok emin olduğum an: kahkaha bitmeden telefonu yüzüne kapatmak. sonrası çok farklı. artık eski ben değildim.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap