yatılı okul arkadaşları

• tüm hikaye bir son bahar günü,yapraksiz,culsuz agaclardan olusmus bir orman icindeki betonarme yuvada basliyor. daha ilk gün, heyecanli bir sürü genc,cogu da uzak memleketlerden gelmis ailesiyle okul yüzünden uzun sürecek ayriliklarinin ilk günün üzüntüsünü yasiyor.boyundaki kravatlar lacivert,cömezligi simgeliyor.üst dönemler bir an kendilerini görüyor bu genclerde bir zamanlar yasadiklari gözlerinin önünden geciyor.sonra 3 yil boyunca ayni odayi,sinifi,yemekhaneyi,hayalleri,neseni,öfkeni her seyini kisaca hayatini paylasacagin yeni insanlarin yanina gidiyorsun.anlam verilemeyen bakislar icindesin...sen bunlari düsünürken müdür cikiyor onore ediyor okulu yeni kazanan ögrencileri,heveslendiriyor bir nebze de olsa heyecanlari kendince yatistirmaya calisiyor.
  
  zil caliyor ve ilk ders...sinifa giren herkes kendince bir yere geciyor tabi sona kalanlarin secim sansi giderek azaliyor.sonra herkes oturuyor.kimisi istanbullu kimisi rizeli,trabzonlu,samsunlu,konyali... ufaktan muhabbetler basliyor.ilk dostluk fidanlari yeseriyor.derken hoca giriyor sinifa.ilk ders matematik.hocanin suratinda bir temessüm ki nedeni bizim suratlarimizdaki gülünc ifade olsa gerek.ögretmen ailesinden uzak onca ögrenciye bir ana,baba gibi yaklasiyor.okulu anlatiyor onlara yasayacaklarini.disardaki culsuz agaclari gösteriyor.iste bunlar 3.kez yesermeye baslayinca burdaki son zamanlariniz olacak.göz acip kapayincaya kadar gececek.bitince özlemle hatirlayacaksiniz diyor... ve gene zil...bu sefer ilk tenefüs.
  
  muhabbet kaldigi yerden devam ediyor.isimler ögreniliyor.avluya cikiliyor diger siniftaki arkadaslarla birer birer tanisiliyor.toplasan kac kisi varki zaten? bahcede en kuytu köselere oturulup etraf korkakca izleniyor,alisilmaya calisiliyor bu yeni ortama.cabuk isiniyorsun insanlara,belki de isinma ihiyaci duydugun icin elinde olmaksizin gerceklesiyor bu...
  
  aksam oluyor artik dersler 8 saat alismak zaman alacak gibi gösteriyor üzerindeki yorgunluk.odalara cikiliyor.oda arkadaslariyla tanisiliyor.üstler degisilip araya iniliyor.devamli yeni birileriyle tanisiyorsun.sanki hic bitmeyecek gibi yeni suratlar geliyor devamli.ama zamanla bazi suratlar digerlerinden daha belirgin sekilde kaliyor hafizada..tabi zamanla ,beraber yasadikca oluyor bu...
  
  gece oluyor nöbetci ögretmen gelip odaya giriyor."yatma vakti,isiklari kapayin" diyor.insan kendini iyice yabanci hissediyor, evinin özgürlügünü özlüyor,her seyden öte huzurunu.yataga giriyorsun ama alisamiyorsun bir türlü,üstünde arkadan önünde daha önce görmedigin insanlar uyuyor.
  
  zaman cok hizli geciyor.ben kavraminin yeri artik biz aliyor.ne yenilen ayri gidiyor ne de baska bir sey. okuldaki nadir sosyal aktivitelerden olan volta atiliyor okulun cevresinde samimi dostlar esliginde.artik bir sürü dostunun oldu bir yer burasi bir de arasira dibinde oturdugun 2 tane salkim sögüt agaci ki günesli günler ondan iyi dost yok! detler anlatiliyor,düsünceler...git gide herkesi daha yakindan taniyorsun.suratlari ifadelerden ne hissettiklerini,sorunlarini anliyorsun bu insanlarin.hepsiyle can ciger olmussun.bitanesinin huzursuzlugu bile tüm keyfinin kacmasi icin yeterli bir sebep haline geliyor.
  
  ve agaclar ilk defa yeseriyor...ilk sene bitiyor yaz tatili.ama gene beraber planlar yapiliyor.kolay degil cünkü 1 sene beraber yasayip bir tatil boyu uzak kalmak.gezilip tozuluyor ama artik okul özleniyor ilk defa!yatakhane özleniyor.
  
  2.sene bu sefer kendimizi görme sirasi bizde.yeni cömezler geliyor onlarin boynunda lacivert kravatlar bu sefer.biz de ise siyah.bir zamanlar nekadar komik göründügünü anliyor insan.
  
  tabi yatili okul sakasiz olur mu?aksam gec saatte üst dönemler kalkip cömezlere uyurken yapmadiklarini birakmiyorlar.tras köpügü mü istersin ayakkabi boyasi mi.gelenektir diye anlatiyorsun sonra siz de seneye yapacaksiniz deniliyor.
  
  dostluktan öte bir kardeslige dönüsüyor zamanla yasanilanlar.ilk sakal trasini bu insanlarla birlikte oluyorsun.hoslandigin birinden ilk onlara bahsediyorsun.duygularinin akip gitti,aciga cikti ilk yer bu dostlarin oluyor.
  
  sinifa giriyorsun tahtada safak:713 gibi bir rakam görüyorsun. bu kadar gün kaldi diyor biri öss ye ki sinavdan öte olan sorun ayrilik.ohoo cok zaman var sözleri esliginde her gün azalmaya basliyor o rakam.isler ciddiye biniyor yavastan cünkü hayatina yön verecek 180 kutucuk yakinda karsina dikilecek.calismaya basliyorsun,notlari yüksek tutmaya calisiyorsun.ama olmuyor bazen.ortalama ve okul puani denilen illetler yüzünden baska okullara gitme düsüncesi aklini yiyor.ve zamanla da gerceklesiyor.gelecek icin simdiden vazgecip baska bir okula gitmek gerekiyor.ve dostlar birer ikiser yolcu ediliyor.her ayrilanin sirasi bir mezar tasi gibi koridorun sonuna koyuluor.sinif gittikce tenhalasiyor.sonra bir gün bakiyorsun ki ben de bu yolun yolcusuyum ve yolcu yolunda gerek gitmem lazim. gömlegini cikarip giriyorsun sinifa dostlardan imzalar,sözler yaziyor hatiralar aliyorsun.dostlarini hatirladikca bakmak icin,asla baktikca hatirlamak icin degil.elinde bavulun kapiya cikiyorsun arkadan sallan onlarca el ve bir okadar da yasli göz var...baska bir hayata basliyorsun ailenin yaninda tüm siradanligiyla.
  
  sabah yola cikiyorsun yürüyerek okulun yolunu tutuyorsun.eskisi gibi pansiyodan iki adimda okula gidemiyorsun yürümen gereken uzun,bitmek bilmeyen yollar var.ve her sabah ayni insalar.deja vunun icinde buluyorsun kendini.gene karsidan ayni araba geliyor ve icindekiler ayni.gene dükkanini acmakta olan insalar.her sey ayni.okul artik sirada derslerin bitmesini bekledigin seni bunaltan yerden baska bir sey degil.eskiye özlem ifade edilecek bir kavram olmaktan cikiyor artik.zaman bir sürec ve elbet bitiyor...agaclar 2.kez yeseriyor...en azindan arkadaslar öyle diyor...
  
  artik son kulvar siradan hayat gene basliyor.ama birkac hafta gecmeden egitim sisteminin cerpikliginin ilk defa bir ise yaradigini duyuyorsun.lisede ayrilmak zorunda kalanlara geni dönüs hakki ciktigini duyuyorsun.ilk tenefüste okulu birakip gidiyorsun.hemen dostlara geliyorum diye telefonlar aciliyor.
  
  artik eski dostlarin cogu bir araya geliyor ama safak git gide azaliyor derken son yaprak yere düsüyor ve eglencenin bitti anlasiliyor.artik para kazanmak icin didinecegimiz hayata hazirlanmamiz lazim.
  
  artik kravat da bordodur.gelip gecici oldugunu anlatir sana her baktiginda.son günleri oldugunu hayatin icin iyi bir sicrayis yapman gerektigini.safak iki basamakli sayilara düstügünde isin ciddiyeti iyice sariyor seni.yaprakla tüm hiziyle yeseriyor.anliyorsunki o agaclar aslinda bizi temsil ediyor.son kez yeseriyor ve bir daha soldugunda tüm yapraklari farkli bir yere ve bir birinden habersiz savrulacak.
  
  karneler aliniyor ve herkes birbirine basarilar diliyor.söylenecek sözler akillardan ucmus gitmis kisa ama özlü vedalasmalar yapiliyor.herkes kendi kadereni yanliz cizecegi gercegi karsisinda sessiz kaliyor.3 sene ben kavrami biz olmusken simdi eski haline dönmesi hic de kolay olmuyor.
  
  sinav bitip geciyor.herkes o yapraklar gibi farkli farkli yerlere dagiliyor."biz"i özlüyorsun, alismisken vazgecmek cok koyuyor insana ve git gide aklinda büyütüp caresiz kaliyorsun bu büyüttügün derdine.tamam artik her sey bitti diyorsun.hayatimda güzel bir aniydi bu.ama telefonun caliyor bir mesaj "nbr dostum?".anliyorsun ki biten bir sey yok.her sey daha yeni basliyor. anliyorsun ki ,o insanlarin her biri kalbinden gitmemek üzere bir yer etmis senin hayatina ortak olmuslar bir daha asla gitmemek üzere...