bebek arabası terörü

• bencilliğin ve basiretsizliğin hastalıklı bir sonucu. sen bu kadar pasif agresyona girdiysen, o çocuğa kim bilir nasıl yansıyordur bu, onu bi düşün önce.
  
  çocuk yapanların çoğu çocuklarının kendilerine yük olan tüm yanlarını akrabalarına ve topluma kendi uygun gördükleri oranda dağıtıyorlar.
  
  bu nedenle alışveriş merkezlerinde, marketlerde yol istemekten, pardon deme nezaketini bile göstermekten yoksun ebeveynlerin bebek arabasıyla ayağıma çarpa çarpa beni kenara ittirmeye çalışmasına katlanmak zorundayım. çünkü ben "siz çocuk yapın, bakmayı beceremeyin, tüm stresinizi, sinirinizi bencil ve saygısızca davranışlarınızı sineye çekerek ben yüklenirim" dedim, di mi?
  
  alt kat komşumun çocuğu sabah 6'da piyanoyla aptal şarkılar çalıyor, sineye çekiyorum, hepimiz çocuktuk, bir heyecan canı çekmiş, bizim komşular kim bilir nelerimizi çektiler, bir kavanoz bilyeyi seramik zeminli koridorun bir ucundan diğerine yuvarladığımı bilirim. üst kat komşumun bebeği sabahın 5'inde çığlık çığlığa ağlıyor, diyecek bir şey yok. hatta yan komşumun çocuğu piyanoda(evet 2 piyano etti, şansımı seveyim) aylarca james bond theme çalmaya çalıştı olur olmaz saatlerde, her seferinde aynı yerde takıldı, gram ilerleyemediğinden hep aynı şeyi dinledim, aklıma bile gelmedi bişey demek.
  
  ebeveyn saygısızlığı, bencilliği apayrı bir şey, kendi basiretsizliği, beceriksizliği, kabiliyetsizliği, plansızlığı yüzünden çocuğu düzgün yetiştiremiyor, yetmiyor, çocuklu hayatla başa çıkamıyor, sonra pasif agresyonla bedelini topluma ödetiyor. kendini madden ve manen dibe çeken şey, aynı zamanda toplumdaki tek ayrıcalığı olan çocuk. her daim emniyet şeridini kullanan polisler gibi, bu her anlamda kendini yoran statünün kendine sağlayabileceği önceliklerle tatmin olmaya çalışıyor. bastonla yürüyen amca önündeki yavaş yürüyor diye bastonla kafana vuruyor mu?
  
  bu sağda solda çocuk yapın diye kastıran çocuklu ailelere de inanmayın, hayattan öç alıyorlar kendilerince. süreci yönetebilecekseniz yapın. çocuk yapmak bir ortak girişim, bütçesi var, bilançosu var, yıllık hedefleri var, hedefleri tutturamamak var, planlı programlı iş. zaten o yüzden yabancı memleketlerde çocuklu aileler sakin ve normal, türkiye'dekiler gergin ve gürültülü. marketlerde milletin ayaklarını ezerek sinirinizi dindireceğiniz bir ruh haliyle yaşamak istemiyorsanız yapmayın.