kenan akkuş

• "akıl hastanesinde 120. günümdü. beni yavaş yavaş öldürüyorlardı. kaçmaya karar verdim. bir yolunu bulup hastaneden kaçtım. üzerimde pijama ve terlik… paramı hastane görevlileri almıştı. parasız pulsuz istanbul’dan eskişehir’e nasıl gidebilirim, düşünmek istiyordum fakat olmuyordu. kütahyalı olduğunu söyleyen bir kamyoncuya anlattım derdimi, yardımcı oldu. beni adapazarı’na kadar getirip bıraktı. adapazarı’nda birkaç kamyoncuyla konuştum, derdimi anlatamadım, hiç kimse kamyonuna almak istemedi. çöplerden ekmek yedim, hatta bilecik’te bir çöp bidonunda poşette pasta bulmuş ve yemiştim. adapazarı’ndan eskişehir’e yürüyerek dört günde perişan bir vaziyette geldim. ayağımdaki terlik parçalanmıştı. tam altı ay kendime gelemedim. bakırköy akıl hastanesi’nde başlayan elimdeki uyuşmalar, vücudumdaki kasılmalar hala devam ediyor. kısacası sağlığımı elimden aldılar."
  
  vatandaş kenan