evlat edinmek

• yaklaşık 1 yıl önce eşimle birlikte gerçekleştirdiğimiz eylem. hayatımızın en doğru ve en güzel kararı. biyolojik çocuğumuz olmayacağını öğrendiğimiz gün- daha hala durum kesinleşmemişken ve tedavilerden önce- evlat edinme kararını ilk konuşmada kolayca aldık. tedavilere başlamadan sosyal hizmetler'e başvurumuzu yaptık, olur da biyolojik çocuğumuz olursa başvurumuzu dondururuz veya sistemden çıkarız diye düşündük. nitekim, sadece bir tedavi sürecinin sonunda, ihtimal %1'in bile altında verildi ve biz gönül rahatlığı ile başvurumuzu devam ettirdik ve yaklaşık 7 aylık bekleme sürecinin sonunda hiçbir kriter öne sürmeden (sadece engelli bir çocuğa bakamayız, tecrübeli anne babalar değiliz dedik),o zaman 3 aylık olan oğlumuza kavuştuk. şimdi 1,5 yaşında olan oğlumuz gözümüzün nuru, dünyamızın ışığı, canımızın içi. pek tabi ki kafamızda sorular, endişelerimiz vardı ama böyle bir yola çıkarken tüm cesaretimizi topladık ve her şeyin insanlar için olduğunu unutmadan zorluklara göğüs germeye hazır çıktık yola. o kadar doğal bir süreç oldu ki bu bizim için, ben bazen hangi hastanede doğum yapmıştım diye düşünürken buluyorum kendimi, sonra gülüyorum kendi kendime.