babanın ölmesi

• dün, babamın mezarının ayak ucuna doğru oturdum. taşına baktım; "15.09.2013". bir yıl oldu da, hala, babamın adını bir mezar taşında görmeye alışamadım. yoğun bakımdaki gencecik nöbetçi doktorun "maalesef kalbi tekrar çalıştıramadık" cümlesini söylerken ağlamasına gitti aklım; "başınız sağ olsun".
  
  babamın ayak ucuna diktiğim fidana su verdim biraz, tutmuş. ankara'da servi zor tutar aslında. fidana sevinirken, bir sabah arayıp da "dede olacaksın" dediğimde, babamın sesindeki o heyecanı hatırladım. 4 yıl süren hastalık sürecinde hatırladığım en güçlü ve neşeli sesiyle içeri odadaki anneme seslenmişti: "meral, torun geliyor torun". sonra başlamıştı telefonda heyecanla anlatmaya;
  
  "ben onu iki aydır rüyalarımda görüyorum, söylemedim sana, sapsarı bir oğlan geliyor, tutuyor elimden, geziyoruz. yeşil kırlarda yürüyoruz beraber, böyle pehlivan gibi bir oğlan geliyor"
  
  gözlerim dolar gibi oldu, tuttum kendimi. babamın yanında hiç ağlamamıştım ki daha önce. eskilerdeki gibi olmasa da tuttum kendimi, mezarındaki güle biraz su verdim.
  
  beni hiç üzmemişti babam, ben de onu üzmek istemedim. mezarın kenarına oturup "yaşasaydın ya biraz daha" diyemedim, "sarı oğlanı kucağına alıp kırlara gitseydin ya baba... çok mu şey istedim?" diye ağlayamadım. "kırlardan geliyorlar ellerinde sümbülteber" diye deniz'imin yanında da anneme şiir okusaydın ya... neyse.
  
  çok çekti hastalığında, sustum onun için, sesimi çıkaramadım. zaten hakkımda yok buna sanırım. son gördüğümde "sana tüm hakkım helal oğlum, benim sürem doluyor artık" demişti de, kızmıştım böyle konuşma diye. hayattaki en büyük pişmanlığım bu artık. keşke babama "konuşma böyle" demeseydim, kızmasaydım. gülüp, "dur yahu daha deniz'i ilk maçına sen götüreceksin" deseydim...
  
  oysa on beş gün daha yaşasaydı, sarı pehlivanı, torunu, oğlum, ilk yaşına girecekti. bekleyemedi, gücü yetmedi.
  
  acı bir tesadüf ki toprağa verdiğimiz gün annemle nişanlarının kırkıncı yılı; onsuz geçirdiğimiz ilk bayram sabahı ise doğum günüydü.
  
  ruhun şad olsun babam...