tala ve mes

• yazıda spoiler var.
  
  yazı gitsin gittiği yere, be nami hoda;
  
  beni o kadar etkiledi ki, özellikle inşirah ile, aman yarabbim. hayatımda izlediğim en iyi filmlerden biri. bir kere iyi insan olduğunuz zaman iyi bir anne iyi bir baba iyi bir eş oluyorsunuz. dolayısıyla evliliğinizde öyle ilerliyor. iki iyi insanın evlenmesini ve buna mukabil evliliklerinin nasıl olduğunuzu görüyoruz filmle. ayrıca hayatlarının merkezine bir de islamiyeti oturtmuşlar, bu şekilde mutlu mesut yaşıyorsa, filmi siz düşünün artık...
  
  evliliklerini imrenerek izledim. filmin sadeliğinin içindeki detaylarda içim çekildi bir çok kez. mesela; zehra hastanede yatarken seyyid geliyor ve zehra'ya çocuklar naynay bekliyor diyor ya, karısına utana utana bakarak. karısı da bu sozuyle zaten utangac olan kocasının karsısında bir de o utanıyor ya, bana ne kadar masum geldi, ne kadar naif geldi izlemesi...
  
  keza kızları annelerine tekerlekli sandalyeyi yakıştıramıyor, anneleri de bir makarna pişirmekten bile aciz hale geldiğinde filmde dirhem ajitasyon hissetmiyorsam; aynı şekilde zehra'nın allah'a isyanı bir o kadar doğal geliyorsa ve filmde karı koca birbirlerine sekiz yıllık evliliklerinde ilk kez yüksek sesle bağırdıklarını söylüyorlarsa ve ben de bundan hiç şüphe duymuyorsam, bin maşallah öyle evliliğe.
  
  -gönül kırmaktan imtina etmeleri öyle hoşuma gitti ki; insan kocasının gönlünü kırmamak için ya da karısının, hiç sesini yükseltmeden nasıl sekiz yılı bir arada geçirir, hayret bir şey!-
  
  molla adayı seyyid'in şartlar ne olursa olsun kendi doğrularından ve iç disiplininden şaşmamasını inanılmaz bulduğumu ayrıca ezberinden karısına filmin son sahnelerinde inşirah'ı okurken çok duygulandığımı ve gözleriminin dolduğunu da söylemeliyim...
  
  medresenin önünde ayakkabıları dizmek de bir hizmet, otistik bir çocuga pizza ısmarlamak da, namazı vaktinde kılmak da, keza gönül kırmamak için ses yükseltmemek de,,
  
  ne demiş şirazi ayrıca ve bir film böyle bitebilir mi, hey maşaallah:
  
  ''insanların arayıp durduğu bu kimya, aşktır. gerisi çer-çöptür. şimdi, azizlerim, neden bu sözü söylediler anlayacağız:"eğer, okuduklarınız bizimkiyle aynıysa, yırtıp atın kitaplarınızı. çünkü, aşk ilmi, hiçbir kitapta yazmaz.''